Igrexa de san Xiao de Ventosa (Agolada, Pontevedra) II: o sepulcro.

 

No interior de igrexa cualificada como “a catedral do románico galego” por Filgueira Valderde, pódense contemplar tres obras moi salientables: un sepulcro, un baldaquino desmontado e situado nas paredes así como unas pinturas renacentistas.

En canto ao sepulcro aínda que autores aluden que no seu interior gárdanse os restos dun eclesiástico descoñecido, a maior parte dos estudosos afirma que o seu “propietario” é o abade Lope de Ventosa.

O mausoleo está inmerso nun conxunto decorativo onde podería apreciarse a influencia do Pórtico da Gloria da catedral de Santiago. Hai quen suxire que, como a edificación, tamén foi modificado notablemente pois a súa ubicación orixinal fora no Mosteiro de Carboeiro.

É  obra de finais do século XIV e contén dúas figuras, na tapa con alto relevo e outra na fronte con baixorrelevo. Queda protexido por figuras esculpidas de anxos portando libros e aínda conservan restos de policromía así como por grandes animais na súa base. Nos extremos hai anxos en xenuflexión.

O conxunto vese decorado con escenas relativas á morte: María co seu fillo nos brazos ademais de Salomé, á dereita e san Xoán Evanxelista á esquerda, ademais de María de Cleofás e María Magdalena cun bálsamo.

Sobre este fondo policromado do sarcófago hai outras representacións simbólicas como son o sol e a lúa a xeito de bóveda celestial que acolle ao falecido.

Por riba deste conxunto figuran dúas arquivoltas  con rica decoración escultórica na que destacan escenas de vida cotiá.

Sobre a tumba hai dous frisos. No inferior, dez apóstolos que semellan que portan instrumentos da paixón de Cristo (como os anxos do Pórtico da Gloria) 

e no friso superior hai un pantocrátor cos apóstolos Pedro e Santiago e anxos cantores e músicos.

Manuel Gago salienta neste conxunto artístico a presenza dos "homes verdes"

Texto procedentes de Capítulo Cero e Galicia pueblo a pueblo e Románico digital.

Fotos: INICIARTE.