14/6/12

Equipo Crónica


Activo entre 1963 e 1981, o Equipo Crónica supuxo a adaptación á realidade española do Pop-Art. O meu primeiro libro de arte foi un de Tomás Lloréns sobre estes pintores editado en 1972. Nese libro Lloréns repasa a situación artística de Valencia a inicios da década de 1960 (crise do Informalismo), a situación dos compoñentes iniciais do grupo así como as orixes de Crónica: da proposta inicial de seis membros, aos primeiros traballos dos tres compoñentes (Manuel Valdés, Rafael Solbes e Juan Antonio Toledo)  A primeira proposta  artística do trío foi en 1965. A inicios do ano seguinte, Toledo separouse do equipo. En 1981 morreu Rafel Solbes.  

A temática das primeiras obras do Equipo Crónica procedía dos acontecementos de actualidade, con imaxes extraídas da prensa e cunha clara intención dunha análise crítica da realidade.
 Equipo Crónica. La salita. 1976

Llorésn afirma que “Por estas características podía emparentarse a pintura do Equipo Crónica coa pintura Pop vixente entón internacionalmente. Con todo, hai un punto en que aparece unha importante diverxencia: a pintura Pop é fundamentalmente psicoloxista, trata de incidir na configuración do impacto das imaxes difundidas polos mass media sobre a experiencia individual do espectador, presupón (…) a intersubxetividade artista-espectador como dimensión básica da comunicación estética. A intención do Equipo é, en cambio, socioloxista, coloca os fenómenos culturais, de conciencia colectiva, como dimensión básica de comunicación, directamente (…), a experiencia individual (…) aparece en último termo como consecuencia do dinamismo da conciencia colectiva e a súa configuración non é o obxectivo directo da acividad artística.

(…) Por iso esta pintura non se propón como trasposición dunha mensaxe biográfica (do artista) a outro contexto biográfico (do espectador), senón como manipulación directa de vos elementos simbólicos comúns (…) a partir dos cales os membros dunha comunidade socio-cultural constrúen as súas experiencias individuais diversas. Así, a asociación entre os elementos da serie baséase na súa significación culturalmente establecida (e non na connotación psíquica individual); o obxectivo inmediato da actividade artística é a modificación dos sistemas simbólicos dados na vida social, a modificación da conciencia colectiva e non (inmediatamente) a “conmoción” das conciencias individuais.

(…) A pintura do Equipo é, por suposto, unha pintura de vangarda, un produto de high cultura. Engranada no seo dunha cultura de masas represiva. (…) Móvese dentro destes límites e renuncia á ilusión de transcendelos; dentro deles, con todo, actúa dun modo inverso a como actuaron as vangardas artísticas ata agora. Herdeiros dunha pequena burguesía desprazada ao longo da evolución social capitalista, os intelectuais-profetas das “vangardas artísticas do século XX” (…) apoiaron a súa ilusión de transvasar ás masas as pautas éticas acuñadas nas orixes da revolución burguesa. 

(…) O sermón que os “pastores da alma” do Equipo Crónica dirixen aos seus fieis, procedentes das demais igrexas e igrexiñas das vangardas e, pois, singular. Pondo o acento sobre a descontextualización mutua das imaxes simbólicas procedentes dos sistemas high cultura e dos mass cultura (propondo lentes para ler lentes) propón o investimento do camiño seguido ata agora polos fieis: a constitución dunha conciencia social distinta”.

Tomás Lloréns. Equipo Crónica. Barcelona, Gustavo Gili,  1972.

Máis información na web na súa honra Equipo Crónica e neste artigo de Merce Ibarz "Equipo Crónica, el pop incómodo". A imaxe (La salita, 1976) procede da Fundación March de Palma de Mallorca.

2 comentarios:

PACO HIDALGO dijo...

El equipo Crónica son los auténticos representantes del arte pop en España. Aprovecho para despedirme por un tiempo, Antonio, y para desearte un feliz verano. Esperamos que en septiembre regresemos con nuevos brios. Un fuerte abrazo.

Unknown dijo...

estoy haciendo una especie de tesis sobre equipo cronica. conoce alguien un libro que podria ayudarme. Muchas gracias