O Odeón de Agripa foi un odeón (sala para concertos e conferencias) situado no centro do Ágora de
Atenas. Barállanse as seguintes datas sobre a súa construción: do 16 ao 14 a.C.
e do 21 ao 12 a.C. A erección foi ordenada por Marco Vepsanio
Agripa, xeneral romano, xenro de Augusto, como agasallo á cidade de Atenas. Os
atenienses, en agradecemento, dedicaron a Agripa un monumento erixido na entrada dos Propileos da Acrópole.
Descrición
O edificio ocupaba parte da antiga praza do Ágora, no lugar
onde entre o século VI e o século V a.C. atopábase a orchestra, que estaba en
desuso desde a construción do Teatro de Dionisos. A construción simultánea da ágora romana permitira reducir a amplitude da antiga praza do mercado.
Estatuas de xigantes na entrada do Odeón.
Tiña planta rectangular (51,40 m x 43.20 m). Compoñíase
dunha gran sala de dous pisos, unha cávea con aforo de ata 1000 espectadores, dividida en dous sectores de
forma circular no espazo rectangular da sala. Ademais, comprendía un escenario
realzado, cunha escena decorada con herma de mármore coloreado con
cabezas de mármore branco.
A orquestra, é dicir, o espazo para o coro, estaba
pavimentada con mármores de cores, e o escenario decorouse con esculturas.
A iluminación recibíaa a través dunha abertura practicada na
parte alta das paredes, e dunha dobre columnata con seis grandes columnas
corintias, aberta na parte posterior.
Tiña dúas entradas: polo norte chegábase directamente á
orquestra, seguramente esta era un acceso para os actores, mentres que polo
sur, onde o complexo arquitectónico estaba en estreita relación coa terraza xa
existente da Stoa Central, a entrada era monumental, con dúas filas de columnas
corintias. Pausanias viu diante da
entrada meridional a estatua dos reis exipcios.
O exterior estaba circundado en tres dos seus lados por un
criptopórtico subterráneo, que sustentaba stoai (pórticos) decoradas
con pilastras corintias. A decoración da
fachada ao lado norte apoiábase en
pilastras, ás que se encostaron estatuas de xigantes (é dicir, coas
extremidades inferiores serpentiformes
en lugar de pernas) e tritóns (con
colas de peixe no canto de pernas); e torsos derivados das esculturas dos frontóns do Partenón.
Historia
Cara a mediados do século II d.C., reduciuse a cávea a 500 espectadores, a causa do
afundimento do teito de 25 metros, e
introduciuse un muro transversal para sostelo. A fachada setentrional
transformouse nun pórtico aberto e o edificio destinouse a sala de
conferencias.
No momento da caída do teito, a función principal debía ser
a de sala de lectura pública, mentres que as representacións musicais levarían
a cabo no Odeón de Herodes Ático.
O novo edificio foi destruído durante a invasión dos hérulos, no ano 267 d.C. Na localización
do Odeón construíuse un edificio bizantino no século V d.C., con habitacións,
patios, peristilos e termas, diversamente interpretado como ximnasio ou
como sede dunha escola, ou ben como o palacio do gobernador bizantino. O complexo reutilizou os telamóns do edificio antigo para monumentalizar a entrada.
Iniciarte xa vos contou sobre o outro gran odeón de Atenas, o de Herodes Ático.
Texto: Wikipedia.
Fotos: Iniciarte.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario