Iniciarte: O Templo de Zeus Olímpico en Atenas

16/11/20

O Templo de Zeus Olímpico en Atenas

O templo desde a Acrópole

O templo de Zeus Olímpico, tamén coñecido como o Olimpeion (grego Ναός του Ολυμπίου Δός, ou Naves tou Olimpiou Deus), é un templo de Atenas. Aínda que comezado no século VI a.C., non foi terminado ata o reinado do emperador Adriano, no século II. Nas épocas helenística e romana era o templo máis grande de Grecia.

O templo sitúase a uns 500 metros ao sueste da Acrópole de Atenas e a uns 700 metros ao sur da Praza Sintagma (centro de Atenas).

Os seus cimentos foron colocados no sitio dun primeiro templo polo tirano Pisístrato en 515 a.C., pero o traballo foi abandonado cando o seu fillo, Hipias, foi derrocado en 510 a.C. Durante os anos da democracia ateniense, o templo foi deixado incompleto, porque se pensou que atentaba contra a hybris construír a tal escala. Aristóteles, na Política, citou o templo como un exemplo de como as tiranías atraían ao pobo a grandes obras de Estado e deixábano sen tempo, enerxía ou medios para rebelarse.

O traballo foi renovado en 174 a.C., durante a dominación macedonia de Grecia, baixo o patrocinio do rei helenístico Antíoco IV Epífanes, que contratou ao arquitecto romano Cosucio para deseñar o templo máis grande do mundo coñecido. Cando Antíoco morreu en 164 a.C. o traballo estaba atrasado outra vez.

En 86 a.C., despois de que as cidades gregas caesen baixo dominio romano, o xeneral Sila levou dúas columnas do templo inacabado a Roma, para adornar o templo de Xúpiter Capitolino no Outeiro Capitolino. Estas columnas influíron no desenvolvemento do estilo corintio en Roma.

No século II, o templo foi retomado polo emperador Adriano, un gran admirador da cultura grega, quen finalmente o levou á súa conclusión en 129 (algunhas fontes din que en 131).

Non se sabe cando foi destruído o edificio pero, como moitos edificios grandes de Grecia, é probable que ocorrese debido a un terremoto na Idade Media. A maior parte das súas ruínas usáronse como materiais de construción.

Descrición da súa estrutura

O templo foi construído en mármore no monte Pentélico. Medía 96 metros de longo nos seus lados maiores e 40 metros ao ancho das súas caras oriental e occidental. Contaba de 104 columnas corintias, cada unha de 17 metros de alto, das cales 48 estaban colocadas en filas triplas baixo os frontóns e 56 en filas dobres nos lados. Só 16 destas columnas sobreviven hoxe, 13 delas, no lado este, en pé. Das tres restantes, no lado oeste, unha derrubouse por un vendabal en 1852 e está aínda tendida onde caeu.

Adriano dedicou o templo a Zeus (identificado polos romanos con Xúpiter), o rei dos deuses. Levantou unha estatua xigantesca de ouro e marfil de Zeus na cella, e puxo unha igual de grande de si mesmo preto desta.

Non existe ningún resto da estatua ou do interior do templo.

Escavacións e historia recente

O templo foi escavado en 1889-1896 por Francis Penrose, da Escola Británica de Atenas (quen tamén tivo un papel destacado na restauración do Partenón), en 1922 polo arqueólogo alemán Gabriel Welter e nos anos 60 por arqueólogos gregos dirixidos por Ioannes Travlos. O templo, xunto coas ruínas circundantes doutras estruturas antigas, é un distrito histórico administrado polo Eforato de Antigüidades do Ministerio do Interior grego.