Pablo Picasso
morreu, debido a un edema pulmonar, aos 91, un 8 de abril de 1973, en Notre
Dame de Vie (Mougins, Francia). Está soterrado no seu Castelo de Vauvenargues
en Bouches du Rhone. Hai, xa que logo, xusto corenta anos do seu pasamento,
motivo polo cal dedicarei todo o mes de abril ao xenial artista, Pablo
Picasso. Pablo Picasso? Era ese o seu nome? Seguro?
Naceu en Málaga o
25 de outubro de 1881. No seu certificado de nacemento figuran os seguintes
nomes: Pablo,
Diego, José Francisco de Paula, Juan Nepomuceno, Cipriano de la Santísima
Trinidad, Ruiz y Picasso. Dúas semanas
máis tarde, o 10 de outubro, foi bautizado na igrexa de Santiago cos
seguintes: Pablo, Diego, José Francisco de Paula, Juan Nepomuceno, María de los
Remedios, Cipriano, Santísima Trinidad (Na wikipedia figura: Crispiniano de la
Santísima Trinidad) Ruiz y Picasso»).
E os apelidos? Picasso, Ruiz y Picasso?
Vexamos. Un dos netos do pintor, Oliver
Widmaier, conta que o noso Picasso sempre empregou os apelidos que lle deu a
gaña. Os seu pais eran José Ruiz Blasco e
María Picasso López, polo tanto o pintor debería empregar, segundo a
lexislación vixente en España a finais do século XIX, os apelidos Ruiz Picasso.
Entón, por que só Pablo Picasso? Pois parece ser que Ruiz parecíalle moi común
e nada afortunado desde un punto de vista sonoro, mentres que Picasso co dobre
s era “máis estraño, máis sonoro”. Nalgunha ocasión cometáralle a alguén “Por
certo, ten se fixado que o “s” repetida no apelido de Matisse, de Poussin, do
Aduaneiro Rousseau?”
Parece ser que o primeiro en chamarlle
só Picasso foi o seu amigo Sabartés, mentres que unha das primeiras persoas
decisivas na traxectoria artística de Pablo, Gertrude Stein, afirmara que o apelido materneo era
moi “chamativo”. E Braque, o colega do cubismo,
non lle chamaba polo nome senón polo segundo apelido.
E que opinaba o seu pai do emprego como
nome artístico do apelido materno? Non o sabemos pero si é certo que Pablo
escribíralle á nai para asegurarse que a
súa decisión artística de empregar Picasso era ben comprendida por José Ruiz.
As citas procenden de Olivier Widmaier
Picasso. Picasso. Retratos de familia.
Madrid, Algaba, 2003.
No hay comentarios:
Publicar un comentario