Cristino Mallo: a forza da figura humana

Cristino Gómez González (Cristino Mallo) naceu en Tui en 1905, pero residiu case toda a súa vida lonxe de Galicia, estudando en Asturias, coa súa irmá Maruja Mallo, e Madrid, terminando os seus estudos con notas sobresalientes. Tivo amizade con Miguel Hernández, Dalí, Lorca ou Cela.

A súa traxectoria escultórica, recoñecida pola súa importancia no panorama escultórico español, desenvolveuse dentro do ámbito figurativo e pode dividirse en dúas etapas ben diferencidas: unha primeira na que se achega ao realismo en tallas directas e a tamaño natural, e unha segunda etapa onde realizou pezas de pequeno formato e gran capacidade expresiva, que destacaron pola introdución de temas cotiáns e populares.

En 1929 recibiu o seu primeiro encargo importante: unha lápida conmemorativa para Manuel Ventura Figueroa. En 1933 recibiu o Premio Nacional de Escultura grazas á súa magnífica obra realizada en mármore branco "Espido en Peixe", que hoxe é propiedade do Museo Nacional Reina Sofía. Trasladouse a Salamanca en 1935 para impartir clases de debuxo lineal na Escola de Artes e Oficios, onde coñeceu ao pintor Solana, quen se converteu nun gran amigo, así como a Miguel de Unamuno, ao que visitaba con frecuencia. Durante a Guerra Civil pertenceu á Alianza de Intelectuais antisfascistas, colaborando na revista O mono azul e participando na montaxe da obra Os monicreques de Cachiporra.

Destinárono á Escola de Cartografía de Burjasot pero preferiu ir a combate no bando republicano como tenente. Finalmente caeu enfermo dos broquios e foi ingresado no Hospital de Valencia. Á saída do mesmo foi apresado e estivo oito meses no cárcere de Monteolivete acusado de Auxilio á rebelión. Perdeu a súa praza de docente e pasou a dedicarse exclusivamente á escultura, que creaba no estudo madrileño que compartía con Francisco Arias, ata que en 1966 volveu impartir clases na Escola de Artes e Oficios da capital, exercendo durante seis anos.

En 1973 foi elixido membro de número da Real Academia de San Fernando, cargo que rexeitou en 1980 sen tan sequera ler o discurso de ingreso. Obtivo a Medalla de Ouro de Belas Artes o 27 de xuño de 1983. Morreu en Madrid á idade de 84 anos.

Podedes ler a noticia publicada polo xornal El País sobre a súa morte. E tamén ver a seguinte ligazón cunha selección bibliográfica sobre a súa obra e as súas exposicións.

Ata maio poderemos contemplar pare da súa obra no Quiosco Afonso da Coruña.