Iniciarte: Catedral de Toledo: a Porta dos Leóns

1/5/23

Catedral de Toledo: a Porta dos Leóns

Dos séculos XV e XVI. É a máis moderna das grandes portas. Chámase así polos leóns que coroan as columnas da reixa que pecha o pequeno compás. Ten ademais outros dous nomes:

-Porta Nova, ao ser a última que se construíu,

-Porta da Alegría, en alusión á celebración da Asunción da Virxe que está representada no testero do fondo, tras as arquivoltas.

Construíuse entre os anos 1460-1466, baixo o mandato do arcebispo Alonso Carrillo de Acuña; con trazas de Hannequin de Bruxelas e Egas Cueman en colaboración cos escultores flamencos Pedro e Juan Guas e Juan Alemán, autor do Apostolado. Estes artistas estaban á fronte dun gran taller que contaba con prestixiosos canteiros e entalladores.

A estatuaria da porta é un dos mellores conxuntos hispano flamencos do século XV, sobre todo a Virxe do parteluz e as estatuas das jambas. Os querubíns e anxos músicos que acompañan a subida de María aos ceos son obras de arte executadas con gran delicadeza. A fachada foi alterada por Durango e Salvatierra no século XVIII, igual que nas outras portas, para consolidar o edificio. Os once medallones situados por encima da última arquivolta representan a profetas e patriarcas; o do centro representa á Virxe María. Remata a porta unha gran estatua de San Agustín orante.

Os batientes de bronce das portas son unha obra mestra de Francisco de Villalpando, que fixo un gran labor nos 35 taboleiros ou ferros. Están ocultas á vista, protexidas con paneis de madeira. Por encima pode verse o gran rosetón de vidreiras policromadas.

A reixa exterior da porta dos Leóns foi executada un século despois das grandes reixas da capela maior e do coro, nun estilo completamente distinto do daquelas, que daba paso á solidez e utilidade máis que ao gusto pola ornamentación demostrado no século anterior. O seu autor foi Xoán Álvarez de Molina, natural de Úbeda (Xaén), que realizou a reixa na cidade de Toledo en 1647. Os documentos conservados respecto diso din que o rejero recibiu 8.504 reais e 12 maravedíes, máis os 27.000 que lle eran dados con anterioridade. O documento dá conta do custo do ferro empregado polo rejero que ascendía a practicamente a cantidade recibida polo traballo.