MIlán: O Bosco Verticale

O Bosco  Verticale (en español, Bosque Vertical) é un complexo de dous rañaceos residenciais deseñado polo  Boeri Studio (integrado por Stefano  Boeri,  Gianandrea  Barreca e Giovanni A  Varra) e situado no Centro  Direzionale dei  Milano, nos límites do barrio  Isola.

A peculiaridade destas construcións, ambas as inauguradas en 2014, é a presenza de máis de dous mil especies vexetais distribuídas nas súas fachadas. Trátase dun ambicioso proxecto de reforestación urbana que, segundo os seus deseñadores, proponse incrementar a biodiversidade vexetal e animal da capital lombarda a través a  densificación vertical do verde, reducindo a expansión urbana e contribuíndo tamén á mitigación do  microclima.

Como mostra do seu recoñecemento arquitectónico, o Bosco  Verticale gañou numerosas competicións: ademais do  International  Highrise  Award, que se lle concedeu en 2014, en 2015 do Consello de Edificios Altos e Hábitat Urbano outorgou ao Bosco  Verticale o premio ao «rañaceos máis belo e innovador do mundo».

O complexo sitúase na Vía Federico  Confalonieri e a Vía  Gaetano de  Castillia, nos límites do barrio  Isola, afectado desde 2005 por unha serie de intervencións de rexeneración urbana no ámbito do  Progetto Porta  Nuova. O Bosco  Verticale sitúase no interior do Centro  Direzionale dei  Milano, denso grupo de rañaceos que inclúe, entre outros, a Torre  Unicredit, o  Palazzo  Lombardia, o  Grattacielo  Pirelli e a Torre  Solaria.

Deseño e construción

Boeri tivo a idea de realizar un rañaceos revestido de árbores en abril de 2007 en  Dubái, cando era director de Domus: visitando a cidade  emiratí, o arquitecto tivo a impresión de atoparse nunha «cidade mineral, feita de decenas de novas torres e rañaceos, todos revestidos de vidro, cerámica ou metal, todos eles reflectindo a luz solar e por tanto xerando calor no aire e sobre todo no chan, habitado polos peóns». Este rexeitamento cara ás «cidades minerais» de aceiro e vidro creceu cando o arquitecto español Alejandro  Zaera publicou unha investigación onde revelou que o 94% dos edificios altos construídos despois de 2000 está revestido de vidro.

Foron estes os factores que estimularon a  Boeri a proxectar «dúas torres revestidas non de vidro, senón de follas [...] de plantas, de arbustos, [...] de árbores, [...] de vida», prometendo ao mesmo tempo unha redución do consumo de enerxía precisamente grazas á acción da fachada vexetal. Esta proposta foi formalizada primeiro coa publicación dun artigo nun xornal italiano, titulado A  Milano  nascerà a prima torre  biologica e  sostenibile («En Milán construirase a primeira torre biolóxica e sostible»), e posteriormente coa elaboración dun  Manifesto do Bosco  Verticale para dar impulso a unha arquitectura viva e sostible. Estas premisas foron consideradas suficientes por Hines, unha inmobiliaria multinacional que naqueles anos estaba a dirixir unha gran intervención de rexeneración urbana no Centro  Direzionale dei  Milano, no ámbito do  Progetto Porta  Nuova.

A construción do Bosco  Verticale empezou no outono de 2009, co emprego duns seis mil traballadores. A edificación das dúas torres, confiada á empresa  altoatesina ZH, procedeu con gran lentitude ata cando, por mor da perentoria crise económica, o 22 de abril de 2013 dita construtora renunciou ao encargo, presentando o contrato en branco. Unha vez verificado o «estado das obras, o desenvolvemento dos proxectos construtivos, a emisión de ordes para o abastecemento dos materiais e a situación loxística», a empresa foi substituída rapidamente por Colombo  Costruzioni, que retomou as obras en maio dese mesmo ano.

O Bosco  Verticale, terminado no outono de 2014, foi finalmente inaugurado e presentado aos cidadáns o 10 de outubro do mesmo ano. A pesar das esporádicas opinións críticas, o Bosco tivo un  grandísimo eco, como o testemuñan os varios recoñecementos obtidos e a gran cantidade de investigacións científicas, accións de estudo e documentais realizados sobre el.

Fachada vexetal

En total, as fachadas do Bosco  Verticale albergan 711 árbores, 5000 arbustos de grandes dimensións e 15 000 plantas perennes e de folla caduca, que se  densifican en altura ata recubrir unha superficie equivalente a dúas hectáreas (20 000  m2) de vexetación. Hai 94 especies vexetais distintas: destas, 59 son útiles para os paxaros, 60 son árbores e arbustos e 33 son se folla perenne.

Texto: Wikipedia.

Fotos: Iniciarte.