Arquitectos:Antonio Raya, Cristóbal Crespo y Carlos Qvintáns.
Cliente: Deputación da Coruña.
Datas: Proxecto: Maio 1998 (1ª Fase) - Novembro 2001 (2ª Fase)
| Finalizado: 2000 (1ª Fase) - 2002 (2ª
Fase).
Superficie construida: 232,32 m2.
1ª Fase
O obxecto deste proxecto é a construción duns servizos para
uso dos visitantes á praia, unhas dependencias para a Cruz Vermella e un
edificio que alberga unha cafetería e restaurante.
O proxecto aproveita unha antiga construción de carga
de wólfram que existe no porto para
colocarse sobre as distintas plataformas que xa existen. As dependencias
destinadas a servizos e Cruz Vermella dispóñense no punto máis baixo para,
desta forma, consolidar e reformar a plataforma máis baixa. A cafetería e
restaurante formalízanse nun prisma de formigón cunha gran abertura orientada
ao mar e outras de menos tamaño nos laterais por onde se realiza a entrada.
Todos os ocos deste prisma pódense pechar e protexer cunhas portas corredeiras de madeira. O prisma dispón dun
espazo parcialmente cuberto que conforma un patio ao que se abre a cafetería e
restaurante.
2ª Fase
O obxecto desta segunda fase é complementar o sistema de
servizos ofertado aos usuarios da Praia de
Balarés e a súa contorna. Concibido
inicialmente como unha instalación para uso exclusivo na estación estival, a
áspera climatoloxía, a atractiva contorna natural e as condicións de xestión e
concesión aconsellan prever as condicións necesarias para garantir o uso
continuado ao longo de todo o ano do restaurante e os aseos, polo que nesta
fase incorpóranse elementos e recursos construtivos destinados a tal propósito.
Concretamente, un pequeno almacén subterráneo para uso do restaurante en zona
adxacente ao mesmo e con servizo ao exterior, e un toldillo para venda de xeados nun dos muros,
ademais doutras pequenas intervencións como biombos para defensa contra o
vento, canalizacións para instalacións, etc.
Por outra banda, no momento da redacción desta fase
coexistían as obras executadas na primeira fase con elementos de mobiliario
urbano descontextualizados e
incoherentes coa linguaxe arquitectónica e paisaxística empregado na parte
construída. Preténdese resolver esta deficiencia, que afecta gravemente á
calidade ambiental, substituíndo devanditos elementos (duchas, papeleiras,
etc.) por outros cuxa concepción formal e material sexa máis discreta e acorde
coa contorna natural e construída. Así, empréganse pavimentos de madeira
tratada para o seu uso en exteriores en camiños e percorridos e elementos
prefabricados de formigón en pavimentos de duchas e defensas no peirao.
Por último, destacar que foi intención prioritaria preservar
as extraordinarias condicións ambientais e naturais da contorna da Praia
de Balarés, polo menos na zona de
actuación, polo que existiu unha especial preocupación por non saturar o ámbito
de elementos estraños ao mesmo. Con todo, se
botaba en falta un elemento escultórico de carácter simbólico que
caracterizase a zona, inquietude que se compartiu co escultor coruñés Moncho Amigo. Froito das súas reflexións e
aberta colaboración co proxecto, propúxose incluír unha peza de aceiro
inoxidable no bordo do peirao no seu encontro coa roca, un dispositivo
orientado cara ao mar que evoque os tempos da descarga do wólfram, coa estética precisa e rotunda dos
enxeños mecánicos da década dos anos 40, e que no seu interior albergase o
mecanismo máis divertido e inocuo que
puidese imaxinarse: un xigantesco
calidoscopio. Á parte do interese artístico da obra, é evidente que
tanto a súa calidade como o seu compoñente lúdica (é fácil imaxinar o brillo do
aceiro ao reflectir os raios de sol nas diferentes horas do día e as súas
tonalidades) dotarán á contorna dun valor engadido infinitamente superior ao do
custo material da peza expresado no proxecto.
Texto: Vier.
Fotos: Iniciarte.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario