MUSAC en León

León é unha desas cidades que fixo da arquitectura contemporánea algo de seu. Non vos vou lembrar a gran cantidade de obras salientables que posúe posto que hoxe tan só vos quero presentar o MUSAC, é dicir, o Museo de Arte contemporánea de Castela e León. Foi obra de Tuñón eMansilla. Arquitectos que tamén fixeron en León o seu Auditorio (1994-2001). Tamén debo lembrar amorte de Mansilla en 2012 con tan só 52 anos. Deste museo sempre me chamou a atención a súa decidida aposta pola arte máis actual.

O seguinte texto procede da páxina web do Museo:

MUSAC, o edificio, obra do equipo de arquitectos Emilio Tuñón e Luís Mansilla

A arquitectura do MUSAC, Museo de Arte Contemporánea de Castilla e León, é xa un dos proxectos con maior recoñecemento internacional grazas á concesión en 2007 do Premio Mies Van der Rohe de Arquitectura Contemporánea da Unión Europea 2007, a participación na exposición On-Site: New Architecture in Spain, que o MOMA de Nova York dedicou en 2006 aos proxectos arquitectónicos recentes máis destacados en España; ou a representación española na Bienal de Arquitectura de Venecia de 2004.

Tres anos de traballo e 33 millóns de euros de investimento deron como resultado o espectacular edificio que alberga a sé do MUSAC, situado na cidade do León. Os arquitectos madrileños Emilio Tuñón e Luís Moreno Mansilla -ganadores do Premio de Arquitectura Española 2003- proxectaron a sé deste museo como unha gran superficie para a cultura, un sistema expresivo a base de espazos continuos diversificados que trata de enfatizar o interese que comparten a arte e a arquitectura pola expresión contemporánea. Deseñado polos arquitectos Emilio Tuñón e Luís M. Mansilla, autores de edificios emblemáticos como o Museo de Belas Artes de Castellón, o Museo de Zamora, o Museo de Cantabria ou o Auditorio Cidade de León, polo que foron galardoados co Premio Arquitectura Española 2003, o MUSAC sitúase nunha zona residencial ao Oeste da cidade de León.

"O MUSAC é un novo espazo para a cultura, entendida esta como aquilo que fai visibles os vínculos entre os homes e a natureza. Un conxunto de salas de exposicións autónomas e encadenadas permite realizar exposicións de diferentes tamaños e características; cada sala, de forma crebada, constrúe un espazo continuo, pero diferenciado espacialmente, que se abre ás outras salas e patios, propiciando visións longitudinais, transversais e diagonais. Cincocentas vigas prefabricadas pechan uns espazos caracterizados pola repetición sistemática e a expresividade formal.

Ao exterior, o espazo público adquire unha forma cóncava para acoller as actividades e encontros, recollido por grandes vidros de cores, sendo o lugar onde se rende homenaxe á coidade como espazo de relación entre as persoas. No seu interior, unha gran superficie de espazos continuos pero distintos, salpicados de patios e grandes lucernarios, dá forma a un sistema expresivo que nos fala do interese que comparten a arquitectura e a arte: a manifestación contemporánea do variable e o perenne, do igual e o distinto, do universal e o transitorio, como un eco de nosa propia diversidad e igualdade como persoas.

Na súa extension, como un edificio dunha soa planta construído con muros de hormigón branco e grandes vidros de cores ao exterior, o MUSAC quere ser un espazo onde a arte séntase cómodo e axude a borrar as fronteiras entre o privado e o público, entre o lecer e o traballo e, en definitiva, entre a arte e a vida".

Mansilla + Tuñón ( Texto de la Revista 2-G nº 27)
Fotos: Iniciarte