3/3/10

Berlín: arquitectura neoclásica

Na arquitectura alemá, do mesmo xeito que ocorre na inglesa, ponse de manifesto as características estilísticas e conceptuais propias dun século que avanza coa mirada posta no pasado e a vontade de acceder a uns novos modelos de sociedade e de cultura.


O nome de Kart Friedrich Schinkel (1781-1841) está estreitamente ligado á arquitectura de Berlín (…) Como director do departamento de Obras Públicas e arquitecto do Estado, Schinkel foi o principal artífice da imaxe arquitectónica da nova Xermania, unha figura complexa, pois se iniciou como pintor e escenógrafo dentro dunha tendencia romántica e espectacular.


Como arquitecto poden apreciarse nel dous estilos moi diferenciados: un, de clara estirpe neoclásica, e outro de carácter máis ecléctico e creativo, relacionado co eclecticismo xermánico do século XIX e copintoresquismo inglés.



Na formación de Schinkel influíu o seu mestre David Gilly, autor xunto a Langhanss do proxecto da Porta de Brandemburgo de Berlín. Unha viaxe a Italia en 1803 supuxo unha importante achega durante o seu período de formación, e a partir de 1816 abandonou progresivamente a pintura para recibir os primeiros encargos como arquitecto.



Un dos seus primeiros proxectos foi o Neue Wache, o novo cuartel da garda de Berlín, edificio de amplas proporcións e vasto rigor xeométrico.



Na mesma linea sitúase a Schauspielhaus, sala de concertos dominada polo estilo xónico.



Pero sen dúbida o edifico que culminou o estilo neoclásico de Schinkel é o Altes Museum (1823-1828), cuxa disposición interior está dominada por unha gran cúpula central artesonada e o exterior presenta unha fachada de columnas seguidas en forma de estola. Este esquema compositivo foi no que se inspiraría Smirke vinte anos máis tarde para realizar o Museo Británico.


Texto: Historia del Arte. El realismo. El Impresionismo. Salvat., 2006, páx. 59-60.

Fotos: INICIARTE.

3 comentarios:

RNF dijo...

Interesante entrada, interesante blog e interesante ponencia a de onte.
Saúdos.

PACO HIDALGO dijo...

Buen post sobre el neoclasicismo alemán. Es la sobriedad alemana con el equilibrio clásico. Cada vez entiendo más el galego; sólo traduzo ya determinadas palabras o expresiones. Saludos, Antonio y buen fin de semana.

Antonio Martínez dijo...

RNF: tamén foiu moi agradable para min.
Paco: La verdad es que Berlín es neoclasicismo en estado puro.
Saludos maratonianianos.