"3.- A libre estrutura da planta. O sistema de apoios, soporta os pisos e sobe ata o tellado. Os tabiques colocaranse, segundo a necesidade, co cal ningún piso corresponderase co outro. Acabáronse as paredes mestras, quedando só membranas dun espesor voluntario. Consecuencia disto é a absoluta liberdade na estructuración da planta, é dicir, utilización libérrima dos medios existentes, o cal permite equilibrar o orzamento da algo cara construción de cemento.
4.- A fiestra apaisada e corrida. O sistema de apoios e os planos de cada piso forman rectángulos en a fachada, polos cales penetran abundantes a luz e o aire. A fiestra corre de un apoio a outro, com o cal lógrase cunha fiestra apaisada. (...) Deste xeito quedan iluminadas as habitacións por igual, de parede a parede. Os ensaios experimentais demostraron que un interior iluminado deste xeito, goza de unha intensidade lumínica oito veces maior que o mesmo interior con fiestras altas, aínda que os metros de abertura sexan iguais.
5.- A estrutura libre da fachada. Como o chan dos pisos avanza sob
re os puntos de apoio, como os balcóns, en todo o edificio, a fachada toda sobresae do esqueleto que soporta. Perde, por conseguinte, a súa calidade de soporte e as fiestras poden distribuírse a vontade, sen ter en conta a repartición interior. O mesmo poden ter 10 metros de anchura de fiestra a fiestra dunha vivenda, que 200 a dun palacio (o noso proxecto para o da Sociedade de Nacións en Xenebra). Deste xeito, alcanza a fachada unha construción libre.Os cinco puntos presentados significan unha estética fundamentalmente nova. Xa non nos queda nada da arquitectura doutras épocas; tan pouco, como nos pode enriquecer xa a lección de historia-literaria da escola".
re os puntos de apoio, como os balcóns, en todo o edificio, a fachada toda sobresae do esqueleto que soporta. Perde, por conseguinte, a súa calidade de soporte e as fiestras poden distribuírse a vontade, sen ter en conta a repartición interior. O mesmo poden ter 10 metros de anchura de fiestra a fiestra dunha vivenda, que 200 a dun palacio (o noso proxecto para o da Sociedade de Nacións en Xenebra). Deste xeito, alcanza a fachada unha construción libre.Os cinco puntos presentados significan unha estética fundamentalmente nova. Xa non nos queda nada da arquitectura doutras épocas; tan pouco, como nos pode enriquecer xa a lección de historia-literaria da escola".Le Corbousier. Cinco puntos para una nueva arquitectura (1926). Citado por Simón Marchán. La arquitectura del siglo XX. Madrid, Alberto Corazón, 1974, pp. 293-295.
Desde Arquidocs (que coñecín grazas a Catuxa Seoane) podedes descargar moitos e interesantes documentos deste arquitecto.
Entradas
.jpg)
2 comentarios:
Que interesante sempre LeCorbusier, o ben que se explica. Estos cinco puntos foron tan revolucionarios...
mais ás veces en Galicia non se entenderon tan ben, sobre todo a estructura libre na fachada ou na planta baixa, perxudicial nun país tan húmedo coma o noso, penso nas casas sociais de Portela ou no hospital de oza, tan difícil de quentar.
Interesente comentario, Nes. Sen dúbida unha das críticas máis doada de facerlle a Corbu foi o de facerlle un seguimento mimético se adaptalo ás características de cada lugar.
Publicar un comentario