Restauración do Pórtico do Paraíso da catedral de Ourense

O pórtico do Paraíso da catedral ourensá lucirá a súa cor orixinal

A actuación tamén afectará ás pinturas murais do nártex e á capela de San Juan, con 100.000 euros máis

O proxecto, de 250.000 euros, restaurará o conxunto para que destaque a policromía do século XIII

A Sociedade de Xestión Xacobeo iniciará en marzo a restauración do pórtico do Paraíso da catedral de Ourense, así como da capela de San Juan. No pórtico farán unha limpeza completa para que luza a policromía medieval do século XIII que un estudo dá como orixinal. Ademais melloraranse as pinturas murais de San Cristóbal e San Ildefonso, nos muros norte e sur do nártex. Para estes traballos orzáronse 250.000 euros, dixo o xerente, Ignacio Eguíbar. E para actuar na capela de San Juan, 100.000 euros.
Segundo Eguíbar, o Paraíso ourensán «é un espazo único a pesares do pórtico dá Gloria de Santiago e ten un valor por se moi importante». O proxecto estará preparado esta semana e prevese que as obras acaben en decembro, para que luzan no ano santo do 2010.
O pórtico do Paraíso de Ourense se esculpió no primeiro terzo do século XIII e o seu autor é descoñecido. Marta Díez di que as súas estatuas, tanto os profetas como o colexio apostólico, reflicten a serenidade das imaxes das catedrais de París e Amiens e que os 24 anciáns, que en Ourense mostran máis instrumentos, por como están situados recordan precisamente máis o gótico avanzado que o románico compostelán.
Os técnicos da firma Alfa comprobaron que non había unha capa cromática debaixo da que recubre o conxunto pétreo. A súa análise conclúe que «a policromía orixinal, por ser a única, é a que podemos ver». As pinturas murais do nártex son, segundo afirma o profesor Monterroso Montero, do século XVIII, aínda que algúns autores, como Murguía, dátanas no ocaso do século XVII.
A capela de San Xoan é un espazo gótico engadido á fachada norte, reconstruída polo conde de Benavente no século XV, é a capela bautismal e unha prolongación do espazo museístico. «é das poucas obras góticas de Galicia, xunto coa Claustra Nova, con esta bóveda de crucería e as vidreiras do século XVI que Neto Alcaide considerou buenísimas», di o cóengo arquiveiro, Miguel Ángel González.
A capela ten un pozo que serviu para fornecer auga nos asedios que sufriu o monumento séculos atrás. O seu retablo é de principios do século XVIII, pero está moi afectado pola humidade e os xilófagos. Foi o seu autor o artista Castro Canseco. Hai unha pila bautismal gallonada do século XVI, e as vitrinas con obras de ourivaría adecuaranse aos arcosolios oxivais que se suceden polos muros deste singular espazo catedralicio.

Texto e foto vía La Voz de Galicia.