Petra (Xordania): O Mosteiro ou Ad Deir

 

Ad Deir, tamén coñecido como o Deir, é un edificio monumental escavado na roca na antiga cidade xordana de Petra. O Mosteiro é a segunda das dúas estruturas convertidas en igrexas durante a época bizantina, sendo a primeira a Tumba de Urna. 

Construído polos nabateos no século I e cunha medida de 50 metros de ancho por aproximadamente 45 metros de alto, arquitectónicamente o Mosteiro é un exemplo do estilo clásico nabateo. É o segundo edificio máis visitado de Petra despois da o-Khazneh (o Tesouro). A fachada do Deir é comparable á da o-Khazneh; en cada edificio, o piso superior está deseñado como un frontón crebado, interrompido por un tholos que está rematado por unha gran urna. Con todo, a sinxela (aínda que impresionante) fachada do Deir carece dos finos detalles que se atopan na fronte da o-Khazneh.

 

ACCESO

O acceso ao Mosteiro realízase a través dun camiño graduado desigual e en zigzag de 800 bordeado por cantís de roca vermella e flores de adelfa de cor rosa brillante. O camiño procesional cara ao Deir comeza preto de Qasr ao-Bint, serpenteando polos cantís cara ao noroeste. Fixemos esa subida, apurando un pouco, nuns corenta minutos

Praza

A praza plana á fronte foi tallada na roca, quizais para acomodar ás multitudes nas cerimonias relixiosas. Orixinalmente estaba rodeado por unha columnata. O monumento —que se cre que é un monumento ao rei nabateo Obodas I—, ten a fachada máis alta da cidade clásica de Petra, en Xordania, mesmo máis grande que o icónico monumento da o-Khazneh. Non é un mausoleo senón un templo, probablemente en honra a Obodas I, que reinou no século I a.C. e foi deificado despois da súa morte. Ad Deir é un exemplo sorprendente dunha reinterpretación nabatea da arquitectura helenística. 

 

Tholos

O tholos central de Ad-Deir descansa entre dous semi frontóns. Está enmarcado por columnas con "capiteis con cornos" nabateos e coroado por un distintivo remate en forma de urna. Un friso continuo une os tholos e os frontóns. O seu deseño é unha banda simple de triglifos e discos alternados. A orde superior repite o deseño arquitectónico da o-Khazneh: un tholos central (estrutura circular) cun teito cónico coroado por unha urna, e dúas estruturas laterais rematadas cun frontón roto (aberto).

 

Cámara Central

Do mesmo xeito que o "Tesouro", o nome "Mosteiro" é un termo bastante inexacto, que probablemente se basea na súa localización remota e algunhas cruces rexistradas no interior. Rexistrouse que dous monxes gregos viviron no edificio, aínda que puido ser utilizado posteriormente como igrexa (ou mesmo como ermida), probablemente foi un templo. A cámara principal é enorme, de 11,5 metros por 10 metros, e está iluminada unicamente pola luz que entra pola porta de 8 metros de altura.

 

Nicho

O interior consta dunha soa habitación con escaleiras dobres que conducen a un nicho (o mesmo deseño que no Qasr ao-Bint e o Templo dos Leóns Alados). O interior está ocupado por dúas bancas laterais e un altar encostado á parede do fondo. Probablemente foi utilizado como biclinio para as reunións de asociacións relixiosas. 

 

Texto (adaptado) de  Visita Jordania.

Fotos de INICIARTE