Iniciarte: Francisco Asorey: Monumento a San Francisco en Santiago

19/5/14

Francisco Asorey: Monumento a San Francisco en Santiago

Unha das pezas escoltóricas máis chamativas de Santiago de Compostela é este Monumento a San Francisco de Asorey, realizado polo escultos cambadés entre 1926 e 1930. Se quixérades unha información máis completa sobre a orixe, a inauguración, a descrición non deixedes de visitar a Fundación Asorey.

O profesor Otero Túñez escribe:

“Sobre unha plataforma de 4 metros de lado, onde consta a inscrición conmemorativa, a data e a sinatura do escultor, ascende unha especie de cruceiro, cos seus 12 metros de alto, distintas clases de granito e máis de 20 esculturas. Asentan estas sobre rudos bloques de pedra, símbolo das paixóns combatidas polo santo e recordo aínda dalgunhas concepcións de Rodin e dos monstros das bases do noso Pórtico da Gloria. Integran a primeira serie de figuras dous grupos diante e outros dous atrás, separadas ámbalas dúas frontes polos idílicos relevos da ovella co seu aniño e o lobo de Gubbio gorecendo entre as patas o graciosísimo coello, relevos onde o cicel de Asorey acada un dos maiores acertos animalistas da plástica contemporánea” .

Pola súa banda, Antón Castro engade o seguinte:

“O artista cambadés exemplifica a renovación escultórica galega no primeiro terzo do século (XX) dentro da tradición máis arraigada, que asocia un sentimento aínda rexionalista a outras variedades lingüísticas do vangardismo máis clásico nunha liña que iría do expresionismo ó postcubismo. A súa personalidade adquire unha definición especial cando asume a conciencia primitivista que afunde as súas raíces no máis profundo das tradicións galegas, portadoras de connotacións simbólicas. A súa inspiración no mundo escultórico medieval, particularmente no románico culto santiagués, dotará ás súas figuras dun sabor arcaizante, calidade na que se conxugan a tradición e o popular co material que mellor define a arte galega: o granito.

O Monumento a San Francisco trataba de conmemorar o VII centenario da norte do santo de Asís e nada mellor que facelo fronte á igrexa dedicada ó mesmo. Tanto a estrutura –en forma de cruz de 12 metros de altura, que parte dunha base duns 4 metros- como a complexidade do programa iconográfico implican un dos mellores manifestos da escultura galega na súa concepción simbólica e estética. O escultor invítanos a unha lectura vertical do cruceiro –manifesto de abaixo arriba, establecendo un sistema narrativo que centra os seus puntos culminantes no equilibrio entre o alegórico das imaxes e a rugosidade natural, abstracta, xeométrica e labrada das pedras, que ligan o monumento á poética material e urbana do contexto: representación da sociedade gótica e seguidores do franciscanismo, as pedras que simbolizan o cordón da orde, que serven de base á representación das virtudes e, de fronte, o santo cos brazos abertos protexido pola figura superior dun Crucificado. Constitúe, ó dicir do seu máis destacado estudoso, o profesor Otero Túñez, o máis grandioso dos cruceiros galegos. E un modelo inestimable da fusión de estéticas primitivistas e románicas, revisitadas baixo o ollo da modernidade".