Semella que por fin as obras de musealización no dolmen de Dombate van por bó camiño. A este dolmen téñolle un especial cariño porque tiven a sorte de participar nunha campaña de escavación baixo a dirección de Xosé María Bello. "A grandeza de Dombate, a catedral dos dólmenes galegos, parece reducirse baixo a enorme malla de madeira que o arquitecto Francisco Vidal deseñou para a protección do megalito. A dous meses da conclusión das obras, o proxecto toma corpo e móstrase en toda a súa plenitude.
Un anta con menos alma que Dombate podería sentir sobre as súas laxas o peso do deseño e o piñeiro noruegués. Moi poucos xacementos serían capaces de resistir a magna obra que fará do dolmen o monumento único que foi desde sempre.
Aínda que o teito poida parecer humillante, hai que pensar que Dombate non só resistiu cinco mil anos, senón que pasou os últimos 20 coas entrañas ao aire, escavado por completo e a mercé de Administracións e técnicos.
Ademais, aínda que o tellado é extraordinariamente vistoso, a parte máis importante da obra está no subsolo. O edificio enterrado é o que protexe as pinturas, garantindo o nivel de humidade que necesitan.
A Deputación, que é a propietaria do dolmen e a promotora da obra, sacará este mesmo mes o concurso para decidir a musealización do edificio anexo, e a historia de Dombate será xa outra historia.
A partir de febreiro haberá que intentar sacar rendemento á magna obra, reflexionar sobre se este é o mellor modo de protexer o patrimonio e empezar a pensar nos demais dólmenes galegos, pedazos dun tempo en que os homes e as mulleres construían monumentos que foron capaces de ocupar decenas de páxinas na prensa. E todo polo abandono ao que ven sometidos por parte das Administracións."
Un anta con menos alma que Dombate podería sentir sobre as súas laxas o peso do deseño e o piñeiro noruegués. Moi poucos xacementos serían capaces de resistir a magna obra que fará do dolmen o monumento único que foi desde sempre.
Aínda que o teito poida parecer humillante, hai que pensar que Dombate non só resistiu cinco mil anos, senón que pasou os últimos 20 coas entrañas ao aire, escavado por completo e a mercé de Administracións e técnicos.
Ademais, aínda que o tellado é extraordinariamente vistoso, a parte máis importante da obra está no subsolo. O edificio enterrado é o que protexe as pinturas, garantindo o nivel de humidade que necesitan.
A Deputación, que é a propietaria do dolmen e a promotora da obra, sacará este mesmo mes o concurso para decidir a musealización do edificio anexo, e a historia de Dombate será xa outra historia.
A partir de febreiro haberá que intentar sacar rendemento á magna obra, reflexionar sobre se este é o mellor modo de protexer o patrimonio e empezar a pensar nos demais dólmenes galegos, pedazos dun tempo en que os homes e as mulleres construían monumentos que foron capaces de ocupar decenas de páxinas na prensa. E todo polo abandono ao que ven sometidos por parte das Administracións."
Foto de J.M. Casal e texto da Voz de Galicia.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario