Umberto Eco. Historia de la fealdad. Lumen, 2007

Ao longo dos séculos, filósofos e artistas foron proporcionando definicións do belo e grazas aos seus testemuños púidose reconstruír unha historia das ideas estéticas a través dos tempos. Non ocorreu o mesmo co feo, que case sempre se definiu por oposición ao belo e ao que case nunca se dedicaron estudos extensos, senón máis ben alusións parentéticas e marxinais. Por conseguinte, se a historia da beleza pode valerse dunha extensa serie de testemuños teóricos (dos que pode deducirse o gusto dunha época deternminada), a historia da feladad polo xeral deberá ir buscar os documentos nas representacións visuais ou verbais de cousas ou persoas consideradas en certo xeito “feas” (da introdución)

Tras a Historia de la belleza, publícase agora a Historia de la fealdad. En aparencia, beleza e fealdad son conceptos que se implican mutuamente, e polo xeral considérase que a fealdad é a antítese da beleza, ata o punto de que bastaría definir a primeira para saber que é a segunda. No entanto, as distintas manifestacións da fealdad a través dos séculos son máis ricas e imprevisibles do que comunmente se cre. Libro magnificamente documentado e ilustrado.

Co comentario sobre este libro inaugúrase a sección de Ensaio, tendo xa tres apartados os Recursos Bibliográficos.