Foi o iniciador do tenebrismo e ninguén como el ata entón xogara coas luces e as sombras dunha forma tan maxistral. Michelangelo Merisi, Caravaggio (Milán, 1571-Porto Ercole, 1610). Con todo, o seu antiacademicismo, tan feroz como unha vida curta en tempo (31 anos) e chea de desmesura (escándalos, pelexas e asasinato incluído) non evitou que entre os seus protectores atopásense nobres e xefes da Igrexa católica capaces de valorar a súa arte aínda que os seus santos fosen, en realidade, xentes atopadas nas malas rúas que tanto lle gustaban ao artista.
Unha das súas obras mestras, Descendimiento da cruz, poderase contemplar no museo do Prado desde mañá e ata o 18 de setembro dentro dun percorrido expositivo organizado ao redor da figura de Cristo con 14 obras do museo. Caravaggio está moi pouco representado nas coleccións españolas. O Prado só posúe unha obra: David contra Goliat, un lenzo no que o artista se autorretrata na cabeza do xigante. O veciño museo Thyssen posúe unha, a impoñente Santa Catalina.
O Descendimiento da cruz, considerada unha das obras mestras de Caravaggio polo seu innovador xeito de entender a iconografía relixiosa, foi encargada por Girolamo Vittrice para a capela de familia en Santa María en Vallicella (Igrexa Nova) en Roma. Forma parte dos museos vaticanos desde 1817. Caravaggio pinta unha persoal versión do Descendimiento. Na súa versión, Cristo non está baixando á sepultura, senón que está sendo colocado sobre a pedra da unción no medio dos berros desgarrados da Virxe, María Magdalena, Juan, Nicodemo e María de Cleofa.
Texto e foto vía El País.
Por un comentario anónimo tamén sabemos da existencia dun san Xerome de Caravaggio en Montserrat.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario