Baldaquino da catedral de Santiago de Compostela

No altar maior da cetdral de Santiago, atópase o Baldaquino, unha das obras máis senlleiras do barroco compostelá.

Dun xeito resumido, Artehistoria, conta que:
"A historia deste gran baldaquino que coroa e monumentaliza a tumba de Santiago tivo o seu inicio xa en 1643, cando o Cabildo propuxo reformar a Capela Maior, pedindo trazas en 1648 a dous mestres de Madrid; o Cabildo optaba por un retablo de prata situado baixo o Tabernáculo xa existente, idea que rexeitou de plano Vega y Verdugo, tanto pola estreitez do espazo da Capela Maior como porque un retablo non era apropiado para visualizar o lugar da tumba. A súa proposta está dominada pola idea da consecución dunha corrección óptica que permita captar o espazo da Capela Maior como un gran recinto aéreo e dinámico, o que levará a utilizar como soporte columnas salomónicas e a erixir o baldaquino sobre catro grandes anxos en voo superando, segundo as súas propias palabras, "ao de Roma (o baldaquino de Bernini) mellorado, pois si alá columnas o sosteñen, acá anxos estanlle sustentando".

Para esta obra, de evidentes referencias italianas, Vega houbo de contar nun principio cos mestres de obras que por entón traballaban na catedral, como Francisco de Antas Franco ou Bernardo Cabrera, ambos entalladores, e chamou tamén ao arquitecto madrileño Pedro de la Torre, o que evidencia os contactos do fabriquero coa Corte de Madrid, así como o seu desexo de que no conxunto traballasen os artífices entón máis actualizados, o que leva tamén a que diversos elementos decorativos tállense en Madrid.

A partir de 1665 traballa no baldaquino Domingo Antonio de Andrade, quen sabe traducir á perfección todos os desexos de Vega y Verdugo, tanto no terreo do decorativo (a Vega débese a exaltación dunha decoración naturalista como a que usará Andrade) como sobre todo na formulación espacial do tabernáculo, de macizo remate octogonal no primeiro proxecto de Vega, pero que en mans de Andrade transfórmase nunha pirámide oca onde xoga un papel esencial a luz, configuradora dun espazo dinámico e aberto no que se suspende o baldaquino".

Pola súa banda, o profesor da Escola de Arquitectura da Coruña, José Ramón Alonso Pereira ten publicado o seguinte artigo sobre a arquitectura do baldaquino, titulado: "Excelencias arquitectónicas del Tabernáculo compostelano":

Open publication - Free publishing - More iniciarte

Finalmente, cunha axeitada análise escultórica, o profesor de Historia da Arte da Universidade de Santiago, Andrés A. Rosende Valdés, analizou polo miúdo o contido escultórico desta obra en "A mayor gloria del Señor Santiago: el baldaquino de la catedral compostelana":

Fotos: INICIARTE