A Virxe do Chanceler Rollin (I): Nicolás Rollin

Non me cómpre facer un comentario completa desta alucinante táboa. Pero si farei algúns apuntamentos parciais sobre varios aspectos da mesma en tres días consecutivos.

Cando foi feito este retrato, Nicolás Rollin tiña xa uns sesenta anos. Ten unha mirada seria e reservada. Un coetáneo lembraba que “Non había nin un só príncipe que non o temera”. O noso protagonista nacera en Autun en 1376, era un advenedizo, un home “de orixe humilde”. Que fixera carreira nunha corte moi aristocrática e moi pegada á etiqueta, débese, en boa medida, ás súas cualidades (perseveranza, astucia, medida da realidade) pero tamén a outras como o egoísmo e avaricia. “Era moi sabio… polo que se refire aos asuntos mundanos” e “sempre recolleu na terra os froitos da súa colleita”, comentan os cronistas.

Xa no 1419 as capacidades talentos de Rollin chamaron a atención do mozo duque Filipe de Borgoña, quen accedería ao poder tras o asasinato do seu pai (Xoán sen Medo). Tres anos despois Rollin xa era o chanceler do duque, un cargo difuso pero que nas súas mans asemellouse moito ao dun primeiro ministro. Chegou ser o persoeiro máis sobranceiro da corte. Político, diplomático, intrigante...Todos os asuntos do goberno pasaban polas súas mans: guerra, paz, impostos, fianzas. Procurou ampliar as posesións de Borgoña a través das herdanzas, matrimonios e compra de terras. Mais sendo un pequeno estado heteroxéneo, o labor de Rollin fixo especial fincapé na consolidación e centralización do estado, unificando a administración e a xustiza, reducindo os dereitos das cidades e da nobreza. Tamén subiu dun xeito importante os impostos motivo polo cal houbo moitas revoltas de concellos holandés que foron duramente reprimidas.

Nicolás Rollin chegou ser o home máis importante do ducado mais tan o máis odiado, especialmente pola súa cobiza. Era un home que sabía como desviar ao seu propio peto unha parte dos ingresos do estado e tampouco tiña ningún escrúpulo en aceptar subornos. É moi curioso que nun exame de raios x demostrouse que van Eyck representouno, nun principio, cunha bolsa de cartos.

Un coetáneo afirmara sobre o noso Nicolás: “Foi considerado como un dos homes máis sabios do reino, falando do temporal, pero polo que respecta á espiritualidade, prefiro calar”.

Todo o labor político deste chanceler desapareceu ao pouco da súa morte debido á ambición e malas prácticas do último duque, Carlos o Temerario.

Todos os entrecomillados proceden de Rose Mari Rainer Hagen. Los secretos de las obras de arte. Taschen,2002, páx. 34 e ss. Créditos da imaxe.