Berlín: arquitectura neoclásica

Na arquitectura alemá, do mesmo xeito que ocorre na inglesa, ponse de manifesto as características estilísticas e conceptuais propias dun século que avanza coa mirada posta no pasado e a vontade de acceder a uns novos modelos de sociedade e de cultura.

O nome de Kart Friedrich Schinkel (1781-1841) está estreitamente ligado á arquitectura de Berlín (…) Como director do departamento de Obras Públicas e arquitecto do Estado, Schinkel foi o principal artífice da imaxe arquitectónica da nova Xermania, unha figura complexa, pois se iniciou como pintor e escenógrafo dentro dunha tendencia romántica e espectacular.

Como arquitecto poden apreciarse nel dous estilos moi diferenciados: un, de clara estirpe neoclásica, e outro de carácter máis ecléctico e creativo, relacionado co eclecticismo xermánico do século XIX e copintoresquismo inglés.

Na formación de Schinkel influíu o seu mestre David Gilly, autor xunto a Langhanss do proxecto da Porta de Brandemburgo de Berlín. Unha viaxe a Italia en 1803 supuxo unha importante achega durante o seu período de formación, e a partir de 1816 abandonou progresivamente a pintura para recibir os primeiros encargos como arquitecto.

Un dos seus primeiros proxectos foi o Neue Wache, o novo cuartel da garda de Berlín, edificio de amplas proporcións e vasto rigor xeométrico.

Na mesma linea sitúase a Schauspielhaus, sala de concertos dominada polo estilo xónico.

Pero sen dúbida o edifico que culminou o estilo neoclásico de Schinkel é o Altes Museum (1823-1828), cuxa disposición interior está dominada por unha gran cúpula central artesonada e o exterior presenta unha fachada de columnas seguidas en forma de estola. Este esquema compositivo foi no que se inspiraría Smirke vinte anos máis tarde para realizar o Museo Británico.

Texto: Historia del Arte. El realismo. El Impresionismo. Salvat., 2006, páx. 59-60.

Fotos: INICIARTE.