Unha exposición en Londres suxire que non houbo nin trampa nin cartón na famosa fotografía tomada na Guerra Civil Española.
¿Foi ou non foi unha montaxe?. A dúbida que perseguiu á famosa foto «Morte dun miliciano», que tomou Robert Capa na Guerra Civil española (1936-1939), parece disiparse en Londres, onde unha exposición suxire agora que non houbo nin trampa nin cartón.
Titulada «¡Isto é a guerra!. Robert Capa traballando», a mostra, que se inaugura este venres no Barbican Centre e poderá visitarse ata o 25 de xaneiro, achega novas fotos que proban a autenticidade da morte do soldado, aínda que todo apunta a que foi máis un accidente que o tráxico desenlace dunha batalla.
A impactante fotografía, coñecida como «O soldado caído» ou «Morte dun miliciano», converteuse nunha icona da contenda española e nunha obra cume do fotoperiodismo de guerra.
A imaxe reflexa o momento en que o anarquista Federico Borrell García morre, o 5 de setembro de 1936, dun balazo nunha asollada paraxe de Cerro Muriano, preto de Córdoba, no sur de España.
Borrell García, de 24 anos e alcumado «Taino», aparece caendo cara atrás cun brazo estirado de cuxa man se desliza un fusil, unha escena dramática que o lendario fotógrafo de orixe húngara conseguiu captar desde unha trincheira.
A foto publicouse por primeira vez o 23 de setembro de 1936 na revista francesa «Vu» -un exemplar pode verse na mostra- cun pé que falaba de soldados «sostendo os seus rifles, baixando a ladeira», e engadía: «De súpeto, o seu avance foi interrompido, unha bala asubiou e o seu sangue foi derramada no seu chan nativo».
Con todo, a peculiaridade da instantánea -a ausencia de soldados próximos a Borrell no campo de batalla, a falta de probas visibles da ferida de bala e, por que non dicilo, o insólito don da oportunidade de Capa- alentou as sospeitas de falsidade.
O caso é que o día da morte do miliciano, confirmada máis tarde pola súa familia, Capa sacou en Cerro Muriano 40 instantáneas.
Por certo, a exposición do Barbican revela por primeira vez que Capa tomou esas fotografías xunto á súa noiva, a alemá e tamén fotógrafa Gerda Taro, quen, de feito, acabou perdendo a vida baixo as cadeas dun carro de combate en plena Guerra Civil.
Setenta e dous anos despois, as 40 fotos, perdidas ata hai pouco na caótica herdanza do fotógrafo e descubertas no Centro Internacional de Fotografía de Nova York, fundado polo irmán menor de Capa, trazan en Londres a secuencia que aclara que sucedeu antes e logo da singular foto de Borrell García.
Entre esas imaxes, investigadas a fondo polo biógrafo de Capa, Richard Whelan, falecido o pasado ano mentres organizaba a exhibición londiniense, atópase unha tomada pouco antes de que un tiro inesperado fulminara a «Taino».
En dita instantánea, Borrell e outros milicianos pousan para Capa con aparente actitude festiva e os fusís no alto.
Outra inmortaliza aos militares en manobras de salto nunha trincheira, e unha terceira, nunca vista ata agora, capta a un segundo miliciano abatido no mesmo páramo no que Borrell García perecera minutos antes.
Segundo a reconstrución do suceso que fixo Whelan e que parecen corroborar as fotos expostas en Londres (que viaxarán en xuño de 2009 ao Museo Nacional de Arte de Cataluña), Capa aproveitou a hora da sesta, respectada polos bandos republicano e franquista, para fotografar aos soldados simulando accións bélicas.
«O que pescudamos con estas novas fotos dese día, e que ignorabamos antes, é que non se tomaron no fragor dunha batalla, senón nun momento de pouca actividade no que os milicianos recrean escenas de batalla para os fotógrafos», explicou a Efe a comisaria da exposición, Cynthia Young, que colaborou con Whelan.
O trafego da tropa, deixou dito o biógrafo, debeu atraer a atención das forzas franquistas e, «xusto cando Capa ía presionar o botón, un fusil inimigo oculto abriu fogo».
Young non alberga dúbidas: «é -subliñou- a foto auténtica dun miliciano no instante da súa morte, segundo a nosa investigación».
«Morte dun miliciano» ou «O soldado caído» cimentou a reputación de Capa, cofundador da axencia Magnum, como xenial correspondente gráfico de guerra.
O fotógrafo, cuxo verdadeiro nome era Andre Friedmann (Budapest, 1913-Vietnam, 1954), cubriu despois numerosos conflitos.
Memorables son, por exemplo, as súas fotos do desembarco aliado de Normandía na II Guerra Mundial (1939-1945), que tamén poden contemplarse no Barbican.
Pero a sorte abandonoulle o 25 de maio de 1954 en Vietnam durante a Primeira Guerra Indochina, cando pisou unha mina e morreu -como non- coa cámara na man.
¿Foi ou non foi unha montaxe?. A dúbida que perseguiu á famosa foto «Morte dun miliciano», que tomou Robert Capa na Guerra Civil española (1936-1939), parece disiparse en Londres, onde unha exposición suxire agora que non houbo nin trampa nin cartón.
Titulada «¡Isto é a guerra!. Robert Capa traballando», a mostra, que se inaugura este venres no Barbican Centre e poderá visitarse ata o 25 de xaneiro, achega novas fotos que proban a autenticidade da morte do soldado, aínda que todo apunta a que foi máis un accidente que o tráxico desenlace dunha batalla.
A impactante fotografía, coñecida como «O soldado caído» ou «Morte dun miliciano», converteuse nunha icona da contenda española e nunha obra cume do fotoperiodismo de guerra.
A imaxe reflexa o momento en que o anarquista Federico Borrell García morre, o 5 de setembro de 1936, dun balazo nunha asollada paraxe de Cerro Muriano, preto de Córdoba, no sur de España.
Borrell García, de 24 anos e alcumado «Taino», aparece caendo cara atrás cun brazo estirado de cuxa man se desliza un fusil, unha escena dramática que o lendario fotógrafo de orixe húngara conseguiu captar desde unha trincheira.
A foto publicouse por primeira vez o 23 de setembro de 1936 na revista francesa «Vu» -un exemplar pode verse na mostra- cun pé que falaba de soldados «sostendo os seus rifles, baixando a ladeira», e engadía: «De súpeto, o seu avance foi interrompido, unha bala asubiou e o seu sangue foi derramada no seu chan nativo».
Con todo, a peculiaridade da instantánea -a ausencia de soldados próximos a Borrell no campo de batalla, a falta de probas visibles da ferida de bala e, por que non dicilo, o insólito don da oportunidade de Capa- alentou as sospeitas de falsidade.
O caso é que o día da morte do miliciano, confirmada máis tarde pola súa familia, Capa sacou en Cerro Muriano 40 instantáneas.
Por certo, a exposición do Barbican revela por primeira vez que Capa tomou esas fotografías xunto á súa noiva, a alemá e tamén fotógrafa Gerda Taro, quen, de feito, acabou perdendo a vida baixo as cadeas dun carro de combate en plena Guerra Civil.
Setenta e dous anos despois, as 40 fotos, perdidas ata hai pouco na caótica herdanza do fotógrafo e descubertas no Centro Internacional de Fotografía de Nova York, fundado polo irmán menor de Capa, trazan en Londres a secuencia que aclara que sucedeu antes e logo da singular foto de Borrell García.
Entre esas imaxes, investigadas a fondo polo biógrafo de Capa, Richard Whelan, falecido o pasado ano mentres organizaba a exhibición londiniense, atópase unha tomada pouco antes de que un tiro inesperado fulminara a «Taino».
En dita instantánea, Borrell e outros milicianos pousan para Capa con aparente actitude festiva e os fusís no alto.
Outra inmortaliza aos militares en manobras de salto nunha trincheira, e unha terceira, nunca vista ata agora, capta a un segundo miliciano abatido no mesmo páramo no que Borrell García perecera minutos antes.
Segundo a reconstrución do suceso que fixo Whelan e que parecen corroborar as fotos expostas en Londres (que viaxarán en xuño de 2009 ao Museo Nacional de Arte de Cataluña), Capa aproveitou a hora da sesta, respectada polos bandos republicano e franquista, para fotografar aos soldados simulando accións bélicas.
«O que pescudamos con estas novas fotos dese día, e que ignorabamos antes, é que non se tomaron no fragor dunha batalla, senón nun momento de pouca actividade no que os milicianos recrean escenas de batalla para os fotógrafos», explicou a Efe a comisaria da exposición, Cynthia Young, que colaborou con Whelan.
O trafego da tropa, deixou dito o biógrafo, debeu atraer a atención das forzas franquistas e, «xusto cando Capa ía presionar o botón, un fusil inimigo oculto abriu fogo».
Young non alberga dúbidas: «é -subliñou- a foto auténtica dun miliciano no instante da súa morte, segundo a nosa investigación».
«Morte dun miliciano» ou «O soldado caído» cimentou a reputación de Capa, cofundador da axencia Magnum, como xenial correspondente gráfico de guerra.
O fotógrafo, cuxo verdadeiro nome era Andre Friedmann (Budapest, 1913-Vietnam, 1954), cubriu despois numerosos conflitos.
Memorables son, por exemplo, as súas fotos do desembarco aliado de Normandía na II Guerra Mundial (1939-1945), que tamén poden contemplarse no Barbican.
Pero a sorte abandonoulle o 25 de maio de 1954 en Vietnam durante a Primeira Guerra Indochina, cando pisou unha mina e morreu -como non- coa cámara na man.
1 comentario:
Impresionantes las fotos de Robert Capa. Un testimonio objetivo de la crueldad de la guerra. El fotoperiodismo, cuando no es gratuíto, tiene la fuerza de mostrar la verdad.
Interesante entrada como todas las de tu blog.
Un saludo y gracias por tus amables comentarios.
Publicar un comentario