Frank Lloyd Wright: O Templo Unitario

Como algo moi característico da arquitectura de carácter público de finais do XIX e principios do XX, o Templo Unitario de Wright no residencial e famoso barrio de Chicago, Oak Park (Illinois, EUA), caracterízase polo seu aspecto de fortaleza visto desde o exterior. Debemos lembrar que hai 25 edificacións deseñadas polo arquitecto nesta zona residencial.

Foi construído o templo entre 1906 e 1908 con formigón armado verquido, entón pouco habitual, en parte polo escaso orzamento previsto, 45.000 dólares.

Son dous bloques de formigón en forma de cubo: un para o templo e o outro para as actividades non eclesiásticas, separados polo recibidor.

Os muros exteriores non teñen vanos ata a altura do primeiro andar co obxectivo de garantir privacidade no interior así como para evitar o ruído ocasionado pola principal rúa de Oak Park. Una vez no primeiro piso, as paredes convértense en muros de cristal que chegan ata o teito permitindo que a luz chegue a todos os lugares do interior. Nun boceto sobre o interior o arquitecto escribiu: “Cara a parte superior, ilimitado. O espazo interior, pechado só por mamparas”. Ademais en todo o interior da igrexa, ponse de manifesto, a gran sensación de espazo, onde catro grandes piares soportan a teitume mais deixando espazo para moitas fontes de luz natural.

Anos despois Wright escribiría “Inundei os nichos laterais con luz procedente da parte superior para conseguir na sala un efecto similar ao dun día con moito sol e moi alegre. Atendendo a esta sensación da luz, as claboias de ámbar forman forman o teito central situado entre os catro grandes piares. A luz do día ficaba cribada entre as vigas de formigón que se entrecruzaban e filtrada entre as mamparas de de ámbar cenitais. Deste xeito a luminosidade tería a calor da luz do día, xa chovera ou brillase o sol”.

Finalmente hai que salientar que este “Unity temple” foi deseñado para a Unitarian Universalist Congragation e foi o que Wright denominou a primeira expresión “dunha arquitectura totalmente nova”.

Bibliografía: Bruce Brooks Pfeiffer. Wright. Taschen, 2004

Chicago. Santillana, 2008