Hai algún tempo puiden visitar a “Casita del Príncipe” tamén coñecida como a “Casita de Abajo” no Escorial. Foi unha obra deseñada por Juan de Villanueva, sen dúbida o arquitecto neoclásico español máis interesante. Foi construída entre 1771 e 1775 e no ano 1931 foi declarada Ben de Interese Cultural.
Mentres para o infante Gabriel de Borbón Villanueva deseñaría a “Casita do Infante o de Arriba” para o herdeiro Carlos, futuro Carlos IV o arquitecto fixo este pequeno (¿) pavillón de recreo cunha fachada de 27 metros e cun certo aire ao Museo do Prado. Dez anos despois do inicio das obras, foi ampliada por orden do príncipe, engadíndose un gran salón e un gabinete ovalado.
Está rodeada por xardíns nunha contorna de fragas. Para comunicar as partes dianteira e traseira fixéronse dous pórticos de columnas toscanas.
No interior, destaca o estilo decorativo pompeiano e etrusco, do gusto da época que podemos apreciar no seu mobiliario e noutros elementos como son os estucos de mármores. O conxunto padeceu a Guerra de Independencia, polo que Fernando VII volveu decoralo e Afonso XIII ordenou nunha restauración (que dous grandes representantes da familia que nos reina)
Para Juan de Villanueva esta foi unha obra menor, tendo en conta que tamén é o responsable do Real Xardín Botánico, Madrid (1774-1781), Museo do Prado (1785), Academia da Historia (1788), Observatorio Astronómico de Madrid (1790), Xardíns do Retiro, a Reconstrución da Praza Maior de Madrid (1791) ou o Teatro del Príncipe, Madrid (1804) .
Nesta ligazón podedes ver outras obras de Villanueva.
1 comentario:
Interesantísimo, Antonio. Lo guardo. Saludos.
Publicar un comentario