Piet Mondrian: o neoplasticismo e a abstracción

O nome de Piet Mondrian (Amersfoort, Holanda, 1872-Nova Iorque, 1944) está vinculado ao grupo neoplasticista holandés aglutinado ao redor da revista De Stijl.

As súas primeiras obras foron paisaxes serenas, pintadas en grises delicados, malvas e verdes escuros, e en 1908, baixo a influencia do pintor Jan Toorop, comezou a experimentar con cores máis brillantes. En 1911 partiu cara a París, onde adoptou o estilo cubista desde o que aos poucos se foi penetrando na abstracción. En 1917, xunto ao pintor Theo van Doesburg e a un grupo de novos arquitectos e artistas, fundou a revista De Stijl, que, ata 1924, serviulle de plataforma para difundir o neoplasticismo, unha arte á marxe da natureza, que buscaba representar as verdades absolutas do universo. A pintura de Mondrian expresaríase a partir de entón exclusivamente a través dunhas cantas liñas rectas e planos de cores primarias.

En 1925 desvinculouse do grupo De Stijl, e en 1931 uniuse ao grupo Abstraction-Création de August Herbin. En 1938 emigrou a Londres e no outono de 1940, tras os bombardeos de Londres e a entrada dos alemáns en París, Mondrian decidiu aceptar a invitación do pintor americano Harry Holtzman e instalouse en Nova York. En América o seu estilo perdeu a rixidez anterior e adquiriu unha maior liberdade e un ritmo máis vivo. É principalmente coñecido polas súas pinturas non figurativas ás que chamou composicións, consistindo formas rectangulares en vermello, amarelo, azul ou negro, separadas por grosas liñas rectas. As mesmas son o resultado dunha evolución estilística que ocorreu no curso de case 30 anos e continuou máis aló dese punto ata o final da súa vida.

Esta entada vai adicada a Artechachi, xa que Mondrian é o pintor favorito da súa webmáster.