Catedral de Toledo: a Porta do Reloxo

 

É a máis antiga de comezos do século XIV e atópase na fachada ao lado norte. Recibe ademais os seguintes nomes:

-da Feira porque daba saída á rúa onde outrora celebrábase a feira

-da Chapinería por ser fronteira á rúa que leva ese nome, lugar onde se fabricaban e vendían os chapíns.

-das Potas, porque na súa decoración poden verse algúns destes utensilios.

O tímpano está dividido en catro faixas horizontais, nas que se mostran escenas da vida de Cristo: a Anunciación, a Natividade, a Adoración dos Reis Magos, a Degollación dos Inocentes, a Fuxida a Exipto, a Circuncisión, Jesús entre os doutores, a Presentación de Jesús no Templo, o Bautismo e as Vodas de Caná. Na parte superior do tímpano represéntase o Tránsito da Virxe. O parteluz ou mainel está decorado coa imaxe da Virxe e o Neno. Nas jambas hai imaxes de reis e santas, todo iso obra do escultor Juan Alemán que traballou tamén na portada dos Leóns.

Por encima desta portada apréciase a obra posterior de Durango, en estilo neoclásico do século XVIII, igual que na fachada principal. É obra de consolidación polo mal estado en que se atopaba a pedra. O intercolumnio central está ocupado pola esfera do reloxo que dá nome a esta porta. As figurillas do carrillón son de Diego Copín. A porta e a súa contorna forman un espazo moi agradable cun pequeno compás pechado por unha reixa gótica, obra de Juan Francés, con barrotes moi simples, un pequeno friso de separación no centro, labrado, e unha crestería moi sinxela e harmoniosa.

Nun lugar recóndito da Porta do Reloxo, no intradós do arco da porta, móstrase unha escena tallada en relevo, que, segundo a investigadora Teresa Pérez Figueira, podería representar unha antiga lenda toledana sobre os amores de Carlomagno e a princesa Galiana.

TEXTO: Wikipedia.

FOTOS: Iniciarte.