Non sen certa vergoña confeso que visitei a exposición de Maruja Mallo en Madrid e non en Vigo, onde estivera con anterioridade. Ata o 4 de abril pódese contemplar na Real Academia de Bellas Artes de San Fernando, esa institución case invisible de Alcalá 13. Para a miña sorpresa, á primeira hora dun sábado de inverno as salas da Academia estaban ateigadas de xentes.
É unha exposición que percorre as diversas época da artista. Non son moitas obras, pero si son significativas. Botei en falta máis fotografías persoais e , pola contra, parecéronme magníficos os vídeos, tanto onde se comenta a súa obra como os que son entrevistas á pintora tras o seu regreso a España e cando foi ensalzada pola “movida” madrileña.
No folleto de man da exposición podemos ler:
“Maruja Mallo é, sen dúbida, unha das artistas máis persoais e de maior alcanze entre as pioneiras da vangarda española, ao igual que unha das figuras máis carismáticas da escena intelectual e anotadora madrileña do primeiro terzo do século XX. Disto último dan conta, por exemplo, a súa amizade con María Zambrano e Concha Méndez, ou a estreita complicidade que mantivo con tantos poetas esenciais: Alberti, ante todo, Lorca, Miguel Hernández ou Neruda, a quen reencontraría de novo no tempo do exilio americano".
Entradas
.jpg)
1 comentario:
Es una pintora que he consultado algunas veces por el Google y de la cual he querido dedicar algún post -cosa que todavía no he hecho-
Me sorprendió hace unos días verla por la televisión, en una entrevista de pasado, en un programa que realiza un presentador bastante conocido, que no recuerdo su nombre en este momento. Me encantó su forma de expresarse y las cosas que decía, hablaba de unos seres invisibles que compartían nuestro mundo y de otras cosas muy interesantes. Creo que ha sido una artista de primera. Saludos.
Publicar un comentario