Giralt-Miracle recorda que o propio Picasso confesou a un amigo que el era un pintor "sen estilo" e "probablemente era verdade, porque durante toda a súa vida loitou precisamente para evitar estar limitado por un estilo". O crítico e historiador da arte conclúe: "o que realmente define a obra picassiana é precisamente que, máis aló dos estilos, soubo demostrar que non hai un só xeito de mirar o mundo, senón múltiples, e que todas intentan aproximarse á realidade". Maya Picasso recoñece que na exposición pódese palpar "toda a fantasía de mocidade, a súa curiosidade e o seu apromo, coma se miles de artistas se deran a man para debuxar as súas emocións, o descubrimento das mulleres, dos homes, das liñas". O itinerario expositivo comeza con “Horta de Sant Joan” (1898), un debuxo que testemuña a experiencia que Picasso viviu aos 17 anos no pequeno pobo da Terra Alta.
”Mare i fills” (1905), unha escena tenra e familiar, é un debuxo preparatorio da famosa tinta chinesa e acuarela “Familia de saltimbanquis”, que se atopa no Museo de Baltimore. Na mostra ilústranse algúns dos temas recorrentes na obra de Picasso como os personaxes do circo en “Pierrot assis dans un paisaje” (1918), a muller de “Femme nue” (1941), a mitoloxía de “Deux centaures” (1946), a familia de “Paloma Picasso aos tres anos e medio” (1951) ou temas clásicos da historia da arte como os guerreiros ou os nobres de “Deux hommes en armare” (1951) ou a tauromaquia de “Touros e toureiros” (1963).
A obra “Dedicatoria 'Pour Broder'” (1960), realizada na portadilla do libro Picasso: “Les Ménines et la Vie”, de Jaume Sabartés, remite á serie de 1957 na que Picasso releu o cadro de Velázquez a través de 50 variacións que en 1968 regalou ao Museo Picasso de Barcelona. Para Giralt-Miracle, este pequeno debuxo, que representa á infanta Margarita María e o seu can aos seus pés e un caballete de pintura, "non deixa de constituír a variación 51 porque recupera todos os motivos desta gran serie". Tamén están representados algúns dos seus estilos máis recoñecidos como o cubismo de “Intérieur avec guitare” (1920), a caricatura dunha dedicatoria a Manuel Pallarés (1955), o debuxo esquemático doutra dedicatoria cun debuxo do Quixote (1958) ou a natureza morta “Pipe et paquet de tabac” (1921).
Vía: El País.
No hay comentarios:
Publicar un comentario