Impresionismo: crítica á segunda exposición, 1876

Comentario crítico, e desafortunado, á segunda exposición impresionista (Degas, Monet, Pissarro, Renoir, Sisley e Berthe Morisot)

"A rúa Le Peletier ten mala sorte. Despois do incendio da Ópera ocorre un novo desastre no barrio. Acaba de inaugurarse no estudo de Durand-Ruel unha exposición que se di é de pintura. Ingresei nela e os meus ollos arrepiados contemplaron algo espantoso. Cinco ou seis lunáticos, entre eles unha muller, reuníronse e expoñen alí as súas obras.Un grupo de desgraciados tocados pola tolemia da ambición, déronse cita para expor as súas obras. Vin persoas desternillándose de risa fronte a estes cadros, pero a min me angustiaron. Estes pretendidos artistas considéranse revolucionarios, "impresionistas". Toman un pedazo de tea, cor e pinceis, o embadurnan cunhas cantas manchas de pintura postas ao azar e asínano co seu nome. Da mesma forma, os tolos do manicomio de Ville-Evrard recollen pedras e figúranse que recolleron diamantes.

Espantoso espectáculo de vaidade humana que se extravía ata a demencia. A ver quen explica ao señor Pisarro que as árbores non son violetas! Que alguén lle diga ao señor Degas que en arte hai algunhas calidades que teñen un nome: o debuxo, a cor, a execución. Que intenten explicarlle ao señor Renoir que o torso dunha muller non é unha morea de carnes en descomposición con manchas verdes, violáceas".

Albert Wolf. Le Figaro, 3 de abril de 1876.

Ilustración: Renoir. Espido ao sol. 1875-76, óleo sobre lenzo, 81 x 65 cm. Museo de Orsay