Escultura grega: Laocoonte e os seus fillos

"Laocoonte, a quen a sorte designara como sacerdote de Neptuno, estaba sacrificando no altar un enorme touro. Velaquí que desde a illa de Ténedos, polas augas tranquilas e profundas (eu recórdoo con horror) e dúas serpes de xigantescos aneis esténdense pesadamente polo mar e ao mesmo tempo diríxense cara á beira; e, erguidos os seus peitos sobre as augas, as súas cristas cor de sangue dominan as ondas. O resto dos seus corpos deslízase lentamente sobre a superficie das augas, e o seu enorme mole arrastraba os seus pliegues tortuosos. Resoa o espumoso mar; xa tocan terra e, os ardentes ollos inxectados en sangue e lume, coas súas vibrantes linguas lamían as súas fauces silbantes.

Exangües ante o que viamos, fuximos; pero elas, con avance seguro, diríxense a Laocoonte, e primeiro as serpes se enroscan nos pequenos corpos dos seus dous fillos e a dentadas devoran os desdichados membros; despois, ao ir o pai no seu auxilio coas armas na man, aprésanlle e lle estruxan cos seus grandes nós. Por dúas veces enroscan a seu escamoso corpo ao redor da cintura, dúas veces tamén ao redor do seu pescozo, sobrándolles as cabezas e as colas. Él intenta arrincar os nós coas súas mans; os seus vendas ven empapadas de baba e de negro veleno e lanza ao ceo horrendos berros; iguais muxidos lanza o touro ferido cando abandona o altar e sacode do seu cerviz o machada mal cravada. E as dúas serpes foxen deslizándose cara aos altos templos; gañan rapidamente o santuario da Tritonia e escóndense baixo os pés da deusa, debaixo da redonda cavidade do escudo". Virxilio, A Eneida.

En: Varios autores. Fuentes y documentos para la Historia del Arte antigo. Ed. Gustavo Gili. Barcelona 1982. Páxs. 156.

Fotos: Iniciarte.