Hai uns meses gocei dunha visita, pasada por auga, a esta cidade do norte de Italia declarada Patrimonio da Humanidade pola Unesco. Sobre esta basílica, a Wikipedia di o seguinte:
Foi fundada en 1137 no lugar no que se atopaba outra antiga
igrexa do século VIII dedicada a Santa María; esta igrexa construíuse sobre un
templo romano dedicado á clemencia.
O altar maior consagrouse en 1185 e no 1187 terminábanse as
obras do presbiterio e das ás do
transepto. Por problemas económicos, as obras quedaron paralizadas
durante os séculos XIII e XIV. A torre da igrexa iniciouse en 1436 e a
súa construción finalizou a finais do século XV. Entre 1481 e 1491 engadiuse unha nova sancristía despois de que a
orixinal fose destruída por Bartolomeo Colleoni para erixir o seu propio mausoleo, a Capela Colleoni.
En 1521, Pietro Isabello finalizou o portal do suroeste, coñecido como Porta della Fontana. O edificio foi modificado e
restaurado no século XVII.
Edificio
A igrexa ábrese na
piazza do Duomo pola súa banda
esquerda. A fachada principal non ten entrada e estivo en orixe unida co
pazo espiscopal. O exterior da
basílica conserva a estrutura arquitectónica orixinal de estilo lombardo-
románico. Pódese acceder ao templo por dúas entradas: a de Giovanni da Campione (1353) e porta da Fontana de
Isabello.
A ábsida principal está coroada por unha loggia cuberta con bóveda de canón. A loggia está delimitada por dous frisos con debuxos xeométricos e de vexetais.
Ten arcos cegos con semi columnas. Os
capiteis teñen tamén motivos vexetais coa excepción dun que está decorado con
anxos coas trompetas do Xuízo Final.
A ábsida do transepto
ten unha estrutura moi parecida á do principal.
Destaca o nartice do transepto esquerdo, obra de Giovanni
de Campione, soportado por columnas que
se atopan sobre uns leóns de mármore de Verona. O arco ten un friso con
escenas de caza mentres que a bóveda está decorada con escudos policromados. No pórtico pódense ver estatuas
de santa Bárbara, san Vicente e san Alexandre. Dentro dun nicho de estilo
gótico atópase a Madonna col Bambino, obra de Andreolo de' Bianchi (1398). O nartice do
transepto da dereita é tamén de
Campione e ten unha estrutura moi similar. As columnas están soportadas
por leóns de mármore branco. Ten relevos de Cristo coroado e de paxaros no baptisterio.
Interior
O interior conserva a planta orixinal de cruz grega, cunha
nave e dous corredores dividios por pilastras e que culmina nunha ábsida. A
decoración, con todo, é froito da renovación barroca realizada no século XVII.
A paredes están decoradas con tapices; algúns foron
realizados en Florencia (1583-1586)
por Alessandro Allori; outros son de orixe flamenca, como o
que representa a vida de María. No tapiz da crucifixión (feito en Anveres en
1698, atópase unha pintura de Luca Giordano, o paso do mar Vermello, de 1691.
Á esquerda da entrada atópase o sepulcro do cardeal Guglielmo
Longhi, obra de Ugo da Campione (1319-1320). Na parede posterior
está a tumba do compositor Gaetano Donizetti, de
Vicenzo (1855) e do seu mestre Simone Mayr. Ao comezo do corredor da esquerda está
un confesionario barroco esculpido por Andrea Fantoni en 1704. Un crucifixo do século XIV coroa a balaustrada do presbiterio.
Nese presbiterio atópase un coro de madeira deseñado por Bernardino Zenale e Andrea Previtali. Os relevos con relatos bíblicos
foron realizados entre 1524 e 1555 por Lorenzo Lotto. Caracterízanse polo efecto policromado obtido ao utilizar diferentes tipos de madeira.
O transepto da
dereita ten frescos de autor descoñecido con estilo parecido ao de Giotto. Aparecen escenas da vida de San Egido, a última cea e a árbore da vida e
están parcialmente cubertos por un fresco do século XVII.
Fotos: Iniciarte
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario