Peter Hall, de Hall, Todd & Littlemore, comezou a traballar nas paredes
de cristal a principios de 1967, o material dos montantes era de aceiro en lugar
de madeira contrachapada. Este cambio
requiría un material diferente ou protección para o lado exterior dos
montantes, expostos a condicións marítimas. O formigón foi investigado pero con
resultados estéticos inaceptables. Chegara o momento de revisar toda a
filosofía das paredes de cristal. Isto fíxose a través dun taller, na oficina
de Londres de Ove Arup & Partners.
Cando Utzon presentou
o proxecto a concurso tiña definidas as principais ideas para o deseño, un
podio unificador, a decisión de dividir
a sala de ópera e o teatro en dous edificios paralelos e outro máis pequeno
para un restaurante, os tres con láminas de formigón voando por encima dos tres
volumes. O arquitecto non considerou que a luz fose un requisito fundamental
para un teatro de ópera ou concertos xa que estes xeralmente ocorren de noite.
Pero as vistas sobre a baía de Sidney,
sobre todo no punto onde se levantarían os edificios son magníficas, polo
que Utzon dá prioridade aos dous
extremos curtos dos edificios principais, un dos bordos con vistas á baía, o
outro á cidade, pensou nunha fachada acristalada debaixo das enormes cunchas.
Cando realizou este deseño, Utzon aínda
non viaxara nunca a Australia, cando o fixo foi cambiando a distribución das
cristaleiras e cando finalmente decidiuse realizar a fachada, entre 1970-72, xa
non estaba a en Sidney e non se pode
asegurar como serían realizadas polo seu deseñador orixinal.
Vidros
A elección do vidro para as fachadas foi un paso importante.
O requisito principal era que fose un cristal de seguridade que puidese ser
cortado no sitio. O vidro tépedo foi descartado, escolleuse o vidro laminado. Debido á pouca información que se
tiña naqueles anos sobre o uso deste tipo de cristal, en edificios, foi
necesario poñer en marcha un proceso de investigación e probas. O laminado finalmente seleccionado consistiu
nunha capa de 12 mm de placa transparente ou vidro flotado e unha capa de 6 mm
de vidro polarizado en tons bronce,
unidos entre si cunha dobre capa intermedia de 0,76 mm de polivinil
butiral claro. A intención era evitar a tonalidade de ‘cristal verde’ á
que se chegou se se seleccionou o vidro
laminado claro de 18 mm, ademais da vantaxe de protección solar
proporcionada por cristais tintados nas
orientacións norte, moi expostas.
O matiz preciso, chamado demi-topaze, foi creado por un provedor de vidro en Francia e obtense a
través dun proceso chamado “pota a presión”. O tamaño máximo de folla requirida
no sitio foi de aproximadamente 4,0 m
por 2,1 m.
Montantes
Para a estrutura do parteluz principal escolleuse aceiro, pola súa rixidez e forza. Os
montantes estándar foron fabricados partir de dous tubos paralelos cun diámetro
de 90 mm, centrados a 530 mm e unidos por unha placa enrejada de 6 mm. Esta sección tiña a vantaxe
de que a xeometría se podería resolver ao longo da liña central exterior e os
detalles de conexión estándar poderían desenvolverse e ser aplicados a toda a
gama de orientacións que se producisen.
TEXTO: WIKIARQUITECTURA
FOTOS: INICIARTE
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario