Igrexa de san Vicente de Elviña (A Coruña)

Unha das xoias arquitectónicas do concello da Coruña é a igrexa parroquial de san Vicente de Elviña (ata 1912 pertencente ao concello de Oza). Xa saberedes que na súas proximidades hai mámoas e o castro de Elviña así como un salientable cruceiro.

Hai especialistas que tendo en conta que algúns capiteis e basas da ábsida foron realizados polos canteiros que traballaran na igrexa de santa María de Cambre, entenden que a igrexa de Elviña ten que ser datada a partir de 1180. Non obstante, outros, pola fachada occidental, tenden a pensar que a obra sería rematada en torno ao 1200.

A edificación que hoxe podemos contemplar procede, no fundamental, do arranxo feito entre 1940 e 1942, para amañar entre outras cousas as pegadas do incendio de 1933.

Fachada occidental

A igrexa está orientada, como non podería ser doutro xeito, de Leste ao Oeste na ladeira dunha pequena coliña. De feito para ver a súa fachada occidental hai que subir unha boa cantidade de chanzos o que magnifica a súa visión.

Esta fachada está dividida en dous por unha liña de imposta.

A porta é abucinada con tres arquivoltas de medio punto sostidas por columnas acubilladas de fustes monolíticos moi esveltos. Son columnas con basas áticas moi deterioradas. Os capiteis son de decoración vexetal e xeométrica. Tan só o segundo do lado esquerdo presenta rostros de  persoas. O tímpano, na actualidade, é liso.

A parte superior da fachada, claramente de menor antigüidade, está culminada por unha espadana de dous vans e cunha xanela central alintelada e lixeiramente abucinada. Nas esquinas e sobre a cornixa a decoración é con senllas volutas realmente chamativas.

Ábsida

Igrexa comezaríase a levantar polo leste. Desde o exterior a súa ábsida levántase sobre un zócalo escalonado cunha xanela centrada,  cegada e decorada cunha liña de billetes ou o famoso taqueado xaquense. Sobre ela, o tellado a dúas augas e no piñón unha ante-fixa que representa a un carneiro acostado.

Nas cornixas laterais son de salientar os canzorros. Os lado norte que non se poden contemplar desde o exterior ao estaren dentro da sancristía, representan unha cabeza de bóvido, un cuadrúpede de longa cola e sen cabeza, un contorsionista e dúas follas superpostas.

Canzorros do lada meriodional

Os canzorros do lado sur podemos contemplar a outro bóvido, un con decoración vexetal,  unha figura humana e outro semellante a un modillón de rolos.

No tellado, e sobre o arco triunfal, vese, moi deteriorada, unha cruz de brazos iguais e extremos ensanchados inscrita nun círculo. Realmente curiosa e chamativa.

No exterior do lado norte tan so podemos contemplar un contraforte. O seu acceso está tapiado.

No lado sur, con  catro contrafortes, a porta non está tapiada, senón que ten un arco de medio punto (nas súas doelas pódense apreciar marcas de canteiros) que apoia nunha imposta. Ademais o  seu tímpano, liso, apóiase sobre dúas mochetas, a máis chámate coa cabeza dun bóvido mentres ca outra é xeométrica.

Fonte: páxina web de Alberto García.

Fotos: INICIARTE.