23/4/18

F. Ll. Wright, a Igrexa Unitaria de Madison, 1947-1949



Hai xa algún anos estiven polos Estados de Illinois e Wisconsin en Norte América, onde Frank Lloyd Wright ten moitas das súas obras (algunas da cales xa pasaron por Iniciarte). No arquitectonicamente famoso Oak Park, Wright, construir unha igrexa, A Unitaria (lembrade a entrada neste blog). Mais non tiven oportunidade de achegarme ata Madison para apreciar outra igrexa unitaria. Para coñecela seguimos  o texto de Wikiarquitectura:

Trátase dun edificio que Wright deseñou para os Unitarios de  Madison que se caracteriza polo seu tellado que sobe  puntiagudo en diagonal cara ao ceo, como dúas mans xuntas en actitude de pregaria.

Como en moitas das súas obras, a iluminación  cenital é de gran importancia.

Este edificio sitúase na parte alta dun solar en  Shorewood Hills (Wisconsin), desde onde se pode seguir coa vista a suave pendente ata alcanzar o lago  Mendota situado cara ao norte.

Concepto
No deseño e a distribución da planta,  Wright parte dunha trama formada por triángulos. A xeometría derivada do uso consistente de ángulos a 60 e 120 graos vai máis aló de ser unha simple malla ordenadora para conducir tamén a elaboración dos alzados e da propia cuberta así como tamén a expresión dos seus contidos simbólicos.

Se o cadrado significa integridade, se a esfera significa universalidade, o triángulo significa aspiración. Esta é unha construción en actitude de rezo”, dirá  Wright ao referirse ao seu deseño.

Utilizando a figura do triángulo consegue elevar a cuberta expresando  reverencia sen necesidade de recorrer a un campanario, creando así o motivo máis importante na imaxe da igrexa: unha gran ventá de planta triangular,  rasgado  rítmicamente por lamas de madeira inclinadas que deixa pasar ao interior a luz uniforme proveniente do norte.

Conforme á idea dunha  unity este edificio é un centro social, unha sumatoria de lugares de reunión, de ensino e de culto, organizados a partir dunha espiña de circulación en dirección este-oeste.

Segundo as palabras do propio arquitecto: “Os unitarios cren na unidade de todas as cousas. Ben, entón eu tentei construír un edificio que expresase esta idea de suprema unidade. Como ven, a planta é triangular. Tamén o tellado é triangular e desa  triangulación (aspiración) procede esa expresión de  veneración, sen necesidade de campanario.”

Na Igrexa Unitaria pódese apreciar como o  unitarismo dos meus antepasados maniféstase nun edificio creado por un dos seus descendentes.”

Espazos
O acceso desde o parque prodúcese por unhas escaleiras situadas no á este, protexidas pola cuberta en  voladizo. Desde o acceso seguimos cara á sala principal seguindo un percorrido de dimensións reducidas desde o que se pode ter unha vista previa do lago, ou acceder á recepción, a cociña, as oficinas, ou os aseos, que miran cara ao sur.

O espazo  diáfano da gran nave da igrexa está dividido en dous ámbitos: un máis baixo orientado cara a sur que alberga a cheminea e algúns asentos a modo de  hall de reunión dos fieis á saída do culto. Este espazo está separado do principal mediante unha cortina de cor vermella, púrpura e verde que ao abrirse permite ampliar a capacidade da estancia ata 400 persoas. Como adoita ser habitual noutras igrexas unitarias, este espazo ten un carácter  polifuncional xa que as cadeiras, expresamente deseñadas por  Wright, pódense quitar e almacenar baixo o púlpito.

Este elévase sobre un  zócalo de pedra no extremo norte e sobre el atópase o coro, cuberto cun plano que focaliza o son cara aos fieis congregados. Máis aló do espazo principal en dirección oeste sitúase a escola dominical, un grupo de aulas encostadas cuxas paredes seguen a dirección da trama triangular e comunicadas por un corredor desde o que se pode saír ao exterior e gozar as vistas. A este á agrégaselle un apéndice en dirección suroeste, para aloxar a vivenda do predicador.

Estrutura
Os muros son  portantes e son de pedra calcaria mentres que a cuberta é un armazón de madeira revestido exteriormente con chapas de cobre e  xeso no interior.

As citas en cursiva proceden de Bruce Brooks Pfeiffer. Wright. Taschen, 2004.

Para profundar na arquitectura serodia do arquitecto recomendo o artigo de A. González Capitel.

No hay comentarios: