23/3/11

Inaugurada a intervención no dolmen de Dombate

Preto de tres millóns de euros e 22 anos de xestións, deseños e trámites converteron a Dombate nun dolmen único en España e probablemente en todo o mundo. A primeira fase do proxecto de posta en valor do megalito cantado por Eduardo Pondal e por Antonio Muñoz Molina inaugurouse onte. Fíxoo o presidente da Deputación Salvador Fernández Moreda, o mesmo que en 1989 puxo a rodar a idea, que despois pasou polas mans doutros dous responsables provinciais.
Se Dombate xa era único polas súas pinturas e pola súa monumentalidad, o diñeiro gastado e o tempo empregado na súa protección terminaron por convertelo nun símbolo de que «a vontade e a determinación triunfan sempre sobre as adversidades», como sinalou o propio Moreda na súa intervención. Ademais, o megalito é o único en Galicia que ten o seu propio centro de interpretación, un edificio que podería ser o punto de partida para o Parque Arqueolóxico do Megalitismo, cuxo plan sectorial se atopa ao final da súa tramitación.
O que se inaugurou onte no Chan de Borneiro, que desde hai dúas semanas acolle outro Ben de Interese Cultural, é un pavillón de case mil metros cadrados sen ningunha columna no medio. Sostén o tellado un armazón de vigas de madeira traídas desde Noruega . Baixo terra está o groso do edificio, unha construción que terá que ocuparse de garantir que a temperatura e a humidade son as necesarias para o mantemento das pinturas.
Tamén abriu as súas portas o edificio de entrada ao recinto, que acollía onte unha exposición montada de urxencia cos pasos dados para a proxección do xacemento. A construción terá a súa propia musealización, cuxa estrela será unha réplica a tamaño natural da cámara que contén as pinturas e os gravados máis espectaculares do megalitismo galego.



Texto e fotos vía A Voz de Galicia.

2 comentarios:

PACO HIDALGO dijo...

Probablemente el mejor de los dólmenes conservados en España. Excelente noticia la de su intervención y mejora para los gallegos y para todos los amantes de la historia. Un abrazo, Antonio.

Antonio Martínez dijo...

Paco: a este dolmen le tengo especial cariño puesto que estuve excando en él alguna semana. Saludos