Na milla da arte de Madrid, no eixo Prado-Recoletos, podemos ver estas semanas a exposición na rúa do escultor Xavier Maxcaró. Son unha serie de 25 obras de gran tamaño, realizadas en ferro con 22 gardiáns (10 deles de 3 metros de altura por 2 de ancho e outros máis cativos), dous músicos (de 4 metros) e unha barca de 17 metros de longo. Gústame este tratamento do ferro, bruto, poderoso...
Sempre me pareceu moi curiosa a reacción das persoas cando se poden achegar, tocar, meterse fisicamente nas esculturas. Non sei onde está a arte, se nas obras obras expostas o una súa interacción coa cidadanía. É unha arte para vivir, tocar, apreciar, compartir.
Sempre me pareceu moi curiosa a reacción das persoas cando se poden achegar, tocar, meterse fisicamente nas esculturas. Non sei onde está a arte, se nas obras obras expostas o una súa interacción coa cidadanía. É unha arte para vivir, tocar, apreciar, compartir.
Entradas
3 comentarios:
Cada vez me gusta más esta modalidad de arte, en la calle, a la vista de todos, pues es un arte que no lo vas a buscar sino que te lo encuentras y así todo el mundo a su manera puede disfrutar de él, como tú dices tocar, ver, sentir, etc.
Es una manera de democratizar el arte, si se puede llamar así. Saludos, me ha gustado el artista del hierro rudo y la monumentalidad.
Encántanme estas esculturas, a túa última foto e a páxina de Xavier Mascaró que tes enlazada. Non o coñecía e encántame o que acabo de ver.
Apertas de Entroido desde Ferrol
Clariana: visita su web (fantástica)
Chispa: canto tempo se lerte por aquí...
Publicar un comentario