28/10/09

Sicilia (IV). O Val dos Templos (III): O Templo de Hércules


Obra do período arcaico que data das últimas décadas do século VI a.C. e o seu arcaísmo queda reflectido por varias características arquitectónicas. En primeiro lugar polas proporcións xa que o templo non tiña as trece columnas a cada lado como os templos da época clásica, senón quince e dado que as columnas das frontes son seis, a relación entre a anchura e a lonxitude está desequilibrada a favor da lonxitude.

Hoxe podemos contemplar oito columnas do lado meridional que foran reconstruídas entre os anos 1924 e 1931 segundo as indicacións do capitán británico Alexander Handcastle, mecenas que viviu e traballo nesa época en Agrigento. Nunca dela aínda se conserva algo do estuco branco que revestía todo o edificio.


Outra testemuña do arcaísmo do templo son o excesivo grosor dos fustes, a particular feitura dos capiteis, demasiado achaflanados ou aplastados e a insólita anchura dos corredores internos (en grego pterómata)


Era un templo que tiña máis de 67 metros de longo por 25 de ancho e cunha altura das columnas de máis de dez metros.

A pesar de que algúns arqueólogos designan a este templo como de Apolo, a maior parte dos especialistas continúan chamándoo de Hércules. Este heroe mitolóxico tivo en Sicilia unhas características particulares debido á asimilación dalgunhas divindades locais relacionadas coa terra.. Hai especialistas que o estudan coma unha divindade de orixe prehistórica relacionada co ciclo do nacemento, o crecemento e a morte. Na illa, o semideus adquiriu características ctonias, é dicir, vencelladas á dimensión subterránea por ser portador da fertilidade. Como Hércules era un heroe e deus ao mesmo tempo, os sacrificios que se lle adicaban podían ser tanto ctonios como olímpicos.


Mais, sen dúbida, o que moi salientable deste templo é a posibilidade existente de camiñar sobre as súas ruínas. Hoxe, ao tempo que me parece unha oportunidade marabillosa tamén me parece unha barbaridade arqueolóxica. Deste xeito podemos apreciar de preto o tamaño dos tambores, capiteis, cimentos, muros…


Bibliografía: El Valle de los Templos de Agrigento. Arcadia



No hay comentarios: