9/7/09

A-Cero: novas propostas

Casas prefabricadas

El estudio A-cero, dirigido por el reconocido arquitecto Joaquín Torres, ha lanzado al mercado un producto de arquitectura modular, basado en los principios de la construcción industrializada. Un ejemplo, sin duda, de que la exclusividad arquitectónica no está reñida con las técnicas de obra más modestas y que persiguen, ante todo, el ahorro.


Máxima luminosidad

Las ventajas de esta novedosa obra para casas de lujo, con producción en taller y montaje en obra, recaen en tiempos más cortos y mano de obra más especializada. Algo que incrementa los resultados en cuanto a calidad y precio del producto final, mucho más bajo que en la construcción tradicional.


Como la producción de automóviles

En esta nueva construcción se aplican los mismos procedimientos de estandarización, modularidad, tecnología, control de calidad y tiempos que en otros muchos campos de la actividad humana. Un claro ejemplo de este sistema sería el de la producción de automóviles con ya más de 100 años bajo los planteamientos de producción en cadena de Henry Ford.


Espacio geométrico y calculado

A-cero desarrollará dos modelos de vivienda con dos y tres dormitorios con un coste y precio final muy ajustado. Realizará para ello un cuidado estudio de la distribución y de los espacios habitables. La obra de las viviendas piloto y el estudio simultáneo de varios encargos ya está en marcha.


Edificicación al alcance de todos

Como ejemplo, se expondrá una vivienda de 82 metros cuadrados valorada en 69.000 euros sin amueblar y 85.000 completamente equipada. Con este reto, A-cero apuesta por popularizar el diseño y la calidad constructiva, buscando qeu la arquitectura de diseño no quede relegada a una elite cultural y económica.

Textos (penosos) e fotos vía El Mundo.

8 comentarios:

Sarinsky dijo...

Me chiflan estas entradas ultra-modernas!!
Yo me quedaría con la última vivienda, es preciosa =D

Saludos "Contemporáneos"

Anxo Varela dijo...

Parécenme ben os prezos, e seguramente son cómodas... pero o impacto estético destas vivendas vai de bofetada cara arriba, e máis en zonas rurais con casas de tipoloxías tradicionais como temos en Galiza.

Onde eu vivo, unha zona nas aforas de Ferrol con casas de pedra -como a miña- e chalets case todos de pedra, ben integrados na paisaxe, hai unha casa con este tipo de liñas, moi semellante á 3ª e á 5ª do post. E podo dicir que da arrepío vela aí no medio. A xente bota pestes dela, outros pensan que é un polideportivo pequeno, que está sen rematar... etcétera.

Penso que a mellor definición que se fixo desta casa da miña barriada é o comentario da miña amiga Eva, que fixo a restauración da miña casa. Ao vela dixo: "Mira, un proxecto fin de carreira".

Tan difícil é para os arquitectos de agora facer casas bonitas?

Antonio Martínez dijo...

Como ben sabes, Anxova, é moi difícil determinar que son "casas bonitas" aou igual que sucede coas "pinturas bonitas".
Sen estar dacordo coas propostas de A-Cero, creo que a arquitectura ten que ser de hoxe e non seguir os criterios estéticos (vencellados directamente ás escasas posibilidades técnicas) de 200 anos. Outra discusión sería o de "ben integrados na paisaxe", onde creo que discreparíamos.
Saúdos dialogantes.

Antonio Martínez dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Anxo Varela dijo...

Facer algo "bonito" non ten por que significar volver ao criterio de hai 200 anos. O problema da arquitectura de hoxe, moitas veces, é precisamente -e paradoxalmente- o historicismo. Estas casas das fotos teñen unha estética non de hai 200 anos, pero si de hai 90 anos. Séguese fielmente o credo de Mies Van Der Rohe, da Bauhaus e de Le Corbusier, sen aportar nada: xeometría e xeometría. Liñas rectas cortantes, aceiro e cristal, etc. A norma son as liñas puras e a ausencia de ornamento, os cánones dun estilo histórico moi concreto.

Eu, a verdade, vexo moito mais belas as liñas sinuosas do Modernismo. E penso que ese estilo modernista, tan criticado e destruído con saña precisamente polos "racionalistas" e demáis variantes rectilíneas, ten envellecido mellor que os tipo Bauhaus. Os edificios modernistas conservan unha forza, unha vida e o poder de maravillar, que lles Falta aos estilos "modernos".

A T-4 de Madrid paréceme unha boa solución, é bonita. Pero como edificio é un desastre: chove dentro tanto como fóra, por exemplo.

Anónimo dijo...

Está claro que para gustos colores...
Y para mi la arquitectura "moderna" no es solo geometria y geometria. Lleva detrás una serie de valores, como puede tener la arquitectura modernista.

Saludos

Antonio Martínez dijo...

Interesante discusión a que temos formulada…
Por partes:
-O traballo de A-Cero non é especialmente do meu gusto (mesmo a vivenda persoal de Joaquín Torres paréceme dunha soberbia desmedida)
-Dentro da arte contemporánea, a arquitectura probablemente sexa das artes “maiores” a menos aceptada socialmente (non falamos dos arquiectos-escultores do espazo tan mediáticos...)
-Entre os arquitectos-escolas citados hai moitas diferenzas. Metelos todos xuntos é inxusto.
-A crítica ao movemento moderno-racionalismo xa foi feita hai moitos anos.
-O modernismo (que teño estudado en profundidade na Coruña e apreciado en Ferrol e Vigo) foi moi importante na historia da arquitectura galega. No caso do norte: reintrepretación da galería, deseño unitario das fachadas, unión coa artesanía do ferro, vidro e madeira... Pero a súa “vida” depende dos usos dos seus usuarios. Por que a partrir do Modernismo case non se protexe ningunha edificación nos Plans de Urbanismo?
-Se a T-4 é un desastre non será polo seu deseño senón pola súa construción.
Imos ter que tomarnos un café no barrio da Magdalena...

Anxo Varela dijo...

Encantado. Paréceme moi interesante todo o que dis. E si, tómoche a palabra, encantaríame conocerte en persoa, o teu blogue sígoo bastante e paréceme moi bo.