8/6/09

Tristán Tzara. Manifesto Dadá



"Calquera forma de repugnancia susceptible de transformarse nunha negación da familia é Dadá; a protesta de todo ser ocupado nunha acción destrutiva é Dadá; o coñecemento de todos os medios, rexeitado ata hoxe polo pudor sexual do compromiso demasiado cómodo e da cortesía, é Dadá; a abolición da lóxica, a danza dos impotentes da creación, é Dadá; a abolición de calquera xerarquía e de calquera ecuación social instalada para valores polos nosos servos é Dadá; calquera obxecto, todos os obxectos, os sentimentos e as escuridades, as aparicións e o choque preciso das liñas paralelas son medios de loita Dadá; abolición da memoria: Dadá; abolición da arqueoloxía: Dadá; confianza indiscutible en calquera deus produto inmediato da espontaneidade: Dadá; salto elegante e sen prexuízo desde unha armonia a outra esfera; traxectoria dunha palabra lanzada como un disco, berro sonoro; respecto a todas as individualidades na momentánea tolemia de calquera sentimento seu, serio ou medorento, tímido ou ardente, vigoroso, decidido, entuasiasta, desposuír fervenza luminosa o pensamento descortés ou amoroso, ou ben, compracéndose nel, consentilo coa mesma intensidade, a cal equipárase, nun puro arbusto de insectos para un sangue nobre, dourado polos corpos dos arcanxos e pola súa alma. Liberdade: DADÁ, DADÁ, DADÁ, alarido de cores encrespadas, encontro de todos os contrarios e de todas as contradicións, de todos os motivos grotescos, de todas as incoherencias: a Vida".



Tristán Tzara. Manifesto Dadá, 1918. “Revista Dadá”, nº 3, Zurich, 11918. Citado por M. de Micheli. Las vanguardias artísticas del siglo veinte. Córdoba, 1968, pp. 290-291.


Créditos das imaxes de Tristan Tzara e da Fonte (1917) de Duchamp.

5 comentarios:

Sarinsky dijo...

Nose porque, pero "Dadá" tiene pocos amigos y normalmente es rechazado (?)

Duncan de Gross dijo...

Buena entrada Antonio, atípica en los blogs de arte, quizás por lo que comenta Sarinsky, pero necesaria ;-)

Antonio Martínez dijo...

Recordade que este blog pretende ter un contido pedagóxico reflectir a historia da arte e non dos gustos persoais (aínda que se me vaian notando).
Grazas polos comentarios.

SONSABELA dijo...

Tes razón que a historia da arte non é a historia dos gustos, máis eu gosto moito do espiritu dadá. Saúdos de novo, que xa facía tempo que non actualizaba.

Antonio Martínez dijo...

Ola Sabela. Para min os dadás foron unha bofetada á historia da arte que estivo ben para o seu momento. Agora, o seu concepto de arte paréceme rexeitable, con todos os repetos, já, já.