O pasado fin de semana El País Semanal publicou unha repostaxe sobre a exposición de Matisse que poderemos ver no Thyssen:
Sensual, colorista. O pintor de "A Danza" descobre no ocaso da súa vida a beleza do espido.
Obras nunca expostas en España mostran a súa etapa en Niza nunha gran exposición.
A estancia está alagada de luz. Entre biombos e cadeiras de brazos de vimbia, un home de cabelo ralo, bigote e barba encanecidos, con traxe, gravata e unha bata branca a modo de guardapolvo, suxeita un bloc nos seus xeonllos mentres debuxa a unha bela muller espida. Matisse (1869-1954), o gran pintor francés, aparece no seu estudo de Niza retratado en 1939 por un prometedor fotógrafo, Brassaï. Wilma Javor, unha moza húngara, pousa sen pudor mentres o xa ancián artista aparece abstraído no que máis lle interesa, a figura humana.
Atrás deixou as súas monumentais obras como A danza ou A música, os cadros bidimensionales, en azuis e verdes coas figuras en bermellón. O pintor vive estes anos encerrado en si mesmo. Busca, posiblemente, afastarse da realidade. Todo cambiou no seu mundo tras o ciclón da I Guerra Mundial. Matisse, que perdeu aos seus clientes rusos, Shchukin e Morozov, por mor da Revolución, reflexiona sobre o sentido da súa pintura. Exponse dar un xiro e dedicarse a traballar no que el chama pintura de intimidade. Abandona o estudo de Issy lles Moulineaux, próximo a París, e viaxa a Niza en busca dunha nova forma para representar a profundidade.
Matisse traballa sistematicamente neses anos no espido feminino: "A miña pintura, que nas súas orixes partira de certa exuberancia, desenvolveuse cara á claridade e a sinxeleza. Apreciábase claramente un desexo de abstracción cromática para conseguir formas cálidas e lúcidas nas que o arabesco debía ser o protagonista... Si, debía tomar alento, abandonarme con toda a tranquilidade e esquecer lonxe de París as miñas preocupacións...". Matisse envórcase en racionalizar a simplificación, transformar a razón en serenidade, e decántase pola cor pura e a linealidad.
Texto completo e foto vía El País Semanal.
Sensual, colorista. O pintor de "A Danza" descobre no ocaso da súa vida a beleza do espido.
Obras nunca expostas en España mostran a súa etapa en Niza nunha gran exposición.
A estancia está alagada de luz. Entre biombos e cadeiras de brazos de vimbia, un home de cabelo ralo, bigote e barba encanecidos, con traxe, gravata e unha bata branca a modo de guardapolvo, suxeita un bloc nos seus xeonllos mentres debuxa a unha bela muller espida. Matisse (1869-1954), o gran pintor francés, aparece no seu estudo de Niza retratado en 1939 por un prometedor fotógrafo, Brassaï. Wilma Javor, unha moza húngara, pousa sen pudor mentres o xa ancián artista aparece abstraído no que máis lle interesa, a figura humana.
Atrás deixou as súas monumentais obras como A danza ou A música, os cadros bidimensionales, en azuis e verdes coas figuras en bermellón. O pintor vive estes anos encerrado en si mesmo. Busca, posiblemente, afastarse da realidade. Todo cambiou no seu mundo tras o ciclón da I Guerra Mundial. Matisse, que perdeu aos seus clientes rusos, Shchukin e Morozov, por mor da Revolución, reflexiona sobre o sentido da súa pintura. Exponse dar un xiro e dedicarse a traballar no que el chama pintura de intimidade. Abandona o estudo de Issy lles Moulineaux, próximo a París, e viaxa a Niza en busca dunha nova forma para representar a profundidade.
Matisse traballa sistematicamente neses anos no espido feminino: "A miña pintura, que nas súas orixes partira de certa exuberancia, desenvolveuse cara á claridade e a sinxeleza. Apreciábase claramente un desexo de abstracción cromática para conseguir formas cálidas e lúcidas nas que o arabesco debía ser o protagonista... Si, debía tomar alento, abandonarme con toda a tranquilidade e esquecer lonxe de París as miñas preocupacións...". Matisse envórcase en racionalizar a simplificación, transformar a razón en serenidade, e decántase pola cor pura e a linealidad.
Texto completo e foto vía El País Semanal.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario