Le Corbusier, mestre da arquitectura contemporánea (I)

Antes de converterse nun dos arquitectos máis paradigmáticos do século XX, P. Jeanneret Le Corbusier comeza os seus estudos de gravado na Escola de Artes Aplicadas da Chaux-de-Fonds. A mediados da década dos anos 10, Le Corbusier comeza a súa carreira de arquitecto, viaxa por Europa e Oriente Medio estudando de forma autodidacta as edificios do pasado e traballando para J. Hoffmann, A. Perret e P. Behrens.

En 1911 instálase na súa cidade natal traballando como mestre de escola. Alí realiza varios proxectos como o das casas Domino (1914-1915) cimentadas baixo unha estrutura de cemento armado mediante módulos que conseguen a fabricación en serie. Anos máis tarde, atópase en París, onde xunto a Ozenfant e Dermée fundan o movemento purista en pintura e a revista "L'Esprit Nouveau". En 1922 abre un estudo xunto a Pierre Jeanneret.

Le Corbusier publicou "Vers une Architecture" en forma de libro en 1923, recompilando artigos xa publicados na revista "L'Esprit Nouveau". Para Lle Corbusier o panorama da arquitectura naqueles momentos era decadente por perder o contacto verdadeiro cos seus valores eternos. Con todo, estaba aparecendo unha nova cultura da máquina. Así, pois, o traballo do arquitecto sería combinar as imaxes da máquina coas obras da arquitectura do pasado.

En 1925 exhibe para a exposición de Arte Decorativas de París o primeiro proxecto do Plan Voisin para París. Nos anos posteriores, dedícase á proxección de numerosas obras arquitectónicas como o concurso para o Palacio da Sociedade das Nacións en Xenebra, A cité de Refuge do Exército de Salvación de París, o pavillón suízo na Cidade Universitaria en París, etc.

En 1935 publica un libro sobre teorías urbanísticas, "A ville radieuse" e trasládase a Estados Unidos e a Brasil. Durante o período de conflito internacional continúa as súas investigacións destacando o rañaceos cartesiano. En 1948 publica "Le modulor", un estudo de carácter modular baseado en medidas e movementos do home e de 1950 ao 1955 constrúe a famosa capela de Notre-Dáme-du-Haut.

Poderíamos destacar as seguites características e obras da súa carreira:

Preconiza a redución de tódolos edificios ás formas básicas xeométricas do rectángulo, a superficie plana, o cubo e o cilindro. “A arquitectura é o xogo sabio, correcto e magnífico de volumen ensamblados baixo a luz (…) Os cubos, os conos, as esferas, os cilindros ou as pirámides son as grandes formas primarias que a luz revela ben (...) é a condición esencial das artes plásticas”

-Propuxo o emprego de elementos antitradicionais como paredes de cristal, pilares de formigón sustentadores do edificio en forma de T…

-Entendemento da casa como unha máquina de habitar (nas que elimina o superfluo e potencia a comodidade e a funcionalidade) en consonancia cos avances industriais que incorporaban os automóbiles, os grandes transatlánticos e aeroplanos.

-O proxecto Domino 1914-15 presenta unha unidade de estrutura prefabricada en cemento armado, mentres que os proxectos para a Casa Citrohan, 1919-22, plasman moitas das súas teorías: plano libre, volume cúbicos suspendidos sobre pilastras e a utilización do tellado.

-En 1926 presenta os seus famosos "Cinco puntos dunha nova arquitectura": emprego de pilotis, terraza-xardín xobre tellado plano, planta libre, fiestra lonxitudinal, composición libre da fachada.

-A Vila Saboia, 1929-1931, en Poissy, é unha das obras fundamentais da historia da arquitectura.
-Preocupación pola necesidade dunha nova planificación urbana moi influínte no urbanismo do XX. Os seus proxectos para a cidade industrial moderna establecen unha relación ordenada entre as vías do tráfico e as zonas de vivenda e traballo

-Sobre os problemas da vivenda, defende casas altas con amplas zonas verdes provistas de infraestruturas e servizos sociais onde o individuo non se aille; liberación dos espazos inferiores elevando o edificio sobre o nivel do chan; formas simples e xeométricas recurrindo á tecnoloxía: a prefabricación.

-Coa “Unidade de habitación” de Marsella (zona comercial na planta central e servizos comunitarios sobre a cuberta) creou un punto intermedio entre as grandes cidades e os edificios.

Para profundar na súa obra on-line non deixedes de visitar a información que proporciona Arquitectura.com

Build your own custom video playlist at embedr.com

Bibliografía:

-Le Corbousier. Le grand. (Aínda non o teño, pero caerá)
Delfín Rodríguez. Transformaciones de la arquitectura en el siglo XX.
Josep Quetglas. Le Corbusier.
Giuluio C. Argan. El arte moderno.