5/9/08

Turner no Metropolitan de Nova York


O Museo Metropolitano de Nova York vén de amosar a primeira retrospectiva da obra de J. M. W. Turner (1775-1851) presentada nos Estados Unidos en máis de corenta anos, esta exposición internacional destácanse ao redor de 140 pinturas e acuarelas, máis da metade delas desde a Tate Britain's (legado Turner) xunto coas obras doutras coleccións de Europa e América do Norte.

Turner (1775-1851), a pesar de que inicialmente se fixo coñecido polas súas acuarelas topográficas, que comezou a exhibir na Royal Academy en Londres en 1790, albergaba ambicións maiores, aspirando elevar a paisaxe á unha situación de privilexio dentro da pintura. Postularíase a si mesmo como o herdeiro da tradición clásica da paisaxe de Nicolás Poussin (1594-1665) e, especialmente, Claude Lorrain (ca. 1604-1682).

Explorou unha ampla gama de xéneros, desde paisaxes a temas históricos e técnicas xa que foi un prolífico e innovador pintor e acualelista, así como un gravador. Turner gañou notoriedade pola súa bravura durante a mostra Varnishing, que precedeu á apertura anual da Real Academia de Exposicións, onde xa colgou os seus cadros. Na década de 1840 a súa obra ten cada vez máis imaxes abstractas, sendo definida polos críticos como "os froitos dun enfermo con ollos e man imprudentes".

O influente crítico John Ruskin (1819-1900) abordou o Turner como un interese especial e proclamou a súa grandeza como un pintor da paisaxe, contribuíndo así á fama do artista en ambos os lados do Atlántico entre os coleccionistas, como James Lenox (1800-1880) de Nova York, e artistas.

Logo dunha turbulenta carreira, a reputación de Turner desvaneceuse e morreu en relativa escuridade en 1851. En 1906, cando un grupo dos seus cadros expúxose, a abstracción inherente da súa obra fascinou aos críticos, sendo cualificado cun artista da vangarda.

A exposición estará aberta ata finais deste mes.



2 comentarios:

Sarinsky dijo...

Fantástico post!! A mi este pintor cada dia me gusta más!! Su estilo me parece muy interesante y además muy admirable.
"Lluvia,vapor y velocidad" es la obra que más me gusta.

Antonio Martínez dijo...

A verdade é que desde que me tocara facer un traballo na facultade sobre el (canto choveu desde entón) é un pintor que me encanta. A súa progresiva desaparición das formas paréceme fantástico.
Ademais era un tipo tan tolo pola pintura que era capaz de meterse a pintar nun barco en plena treboada.