Nacido en París o 12 en 1840 era fillo dun oficial de policía. Estudou arte nunha escola pública para artesáns e pola súa conta no Louvre, xa que non foi admitido na École deas Beaux-Arts a pesar de haberse presentado en tres ocasións. É considerado como o máis importante escultor do século XIX xa que é, sen dúbida, o iniciador da escultura contemporánea. A súa importancia radica tanto na súa personalidade artística como por resumir as tendencias escultóricas do século no que naceu. A pesar de que non se libera completamente do académico, é polo tanto, figurativo e nunca abstracto, logra plasmar na obra a esencia da súa materia -mármore, barro, ieso- sen ocultala, como fan os escultores académicos. Rexeita a simple reprodución naturalista da realidade porque máis que o realismo interésalle representar o estado interior do personaxe, a expresividade, a vitalidade, a intensa vida interior, os sentimentos. 
A súa obra foi catalogada de impresionista, posimpresionista, simbolista, expresionista e, ata, de romántica. Posúe unha gran sensibilidade, continua coa herdanza clásica. E é notoria a influencia de Miguel Anxo. En gran parte das súas esculturas podemos apreciar unha gran forza sicolóxica expresada a través do modelado (dar forma) e da textura (calidade da superficie, sensación que produce ao tacto): inacabado, rugosidade; esta forma de traballar produce efectos de luces e sombras: a luz contribúe ao modelado.
Na súa obra podemos apreciar dúas técnicas distintas:
-Aspecto inacabado e rugoso, buscando o contraste á vez que unha maior espresividad e vitalidade, con xogos de luminosidade, sendo esculturas para ser vistas desde todos os seus lados.
-Superficies puídas e delicadeza das formas.
Rodin colaborou, a principios da década de 1870 na realización dunha escultura arquitectónica para a Bolsa de Bruxelas. En 1875, viaxou a Italia, onde se sentiu atraído polo tratamento do movemento e a acción muscular nas obras dos escultores do renacemento Donatello e Miguel Anxo.
Para Rodin, a beleza na arte consistía nunha representación fidedigna do estado
interior, e para lograr este fin a miúdo distorsionaba sutilmente a anatomía. O seu recoñecemento chegou en 1877 coa exhibición no Salón do seu espido masculino O Vencedor . Este traballo levantou controversia dado o seu extremado realismo e provocou a acusación de que Rodin fixera moldes de ieso a partir de modelos vivos. En 1880 comezou a traballar nas Portas do inferno, unha porta de bronce esculpido para o Museo das Artes Decorativas de París. A porta representaba principalmente escenas do Inferno, a primeira parte da Divina Comedia de Dante. Aínda que Rodin non completou as Portas do inferno, creou modelos e estudos de moitos dos seus compoñentes escultóricos, sendo todos eles aclamados como obras independentes. Entre estes traballos atópanse O bico, Ugolino, O pensador, Adán e Eva.
En 1886 terminou Os burgueses de Calais, esta escultura é un monumental grupo en bronce no que se representan personaxes históricos con gran diferenciación psicolóxica. Rodin tamén produciu numerosos retratos nos que se revelan os estados emocionais dos suxeitos. Entre eles, cadros de corpo enteiro dos escritores franceses Honoré de Balzac e Victor Hugo, así como do pintor Jules Bastien-Lepage, tamén fixo bustos dos artistas franceses Jules Dalou, Carrier-Belleuse e Pierre Puvis de Chavannes. Morreu preto de París en 1917. Unha parte da súa obra pode verse no parisiense Musée Rodin.
Podedes ver un resume da súa biografía e das súas obras neste vídeo de Artehistoria.
Entradas
1 comentario:
Que cambaleen... Fóra prexuizos!!
Publicar un comentario