A violencia nas súas diferentes formas, como manifestación do despropósito, é un dos aspectos máis notables na obra de Goya. Foron precisamente os sucesos acontecidos durante a Guerra de Independencia (1808-1814) os que deron lugar a que Goya efectuase unha reflexión enormemente crítica e innovadora sobre a guerra, sobre as súas causas, brutais manifestacións e consecuencias.
(...) Francisco de Goya, escéptico ante as xustificacións da guerra, lonxe de apoiar coa súa obra os postulados ideolóxicos dalgún dos bandos contendentes, mostra o rostro máis escuro e abxecto da guerra, o dos mortos e os seus asasinos, o dos indefensos e os seus prepotentes violadores, o dos que padecen e o dos que gozan co padecimiento alleo.
(...) A sensibilidade de Goya ante estes acontecementos produciu non só a súa mellor serie de estampas, senón un monumental berro contra a violencia nas súas diferentes formas, que non recoñece xustificación algunha, e que grazas ao maxistral do seu tratamento técnico, formal e conceptual permite ao espectador contemplar imaxes inherentes a toda guerra.
(...) As obras de Goya de contido bélico non mostran aos heroes militares ou populares que loitaron contra os franceses, de todos coñecidos grazas ás publicacións e ás galerías de retratos gravados amplamente difundidos na España do seu tempo. Nin tan sequera preséntanos feitos concretos acaecidos en lugares determinados. Pola contra Goya móstranos, partindo de acontecementos reais, a esencia dos mesmos, a representación universal do heroísmo, a brutalidade, o fame, a desesperación, a destrución, pero sobre todo a morte. E todo iso protagonizado polo pobo anónimo, verdadeira víctima da guerra.
Texto de: José Manuel Mantilla. El libro de Los Desastre de la Guerra. Francisco de Goya. Madrid, 2007, Arlanza Ediciones.
(...) Francisco de Goya, escéptico ante as xustificacións da guerra, lonxe de apoiar coa súa obra os postulados ideolóxicos dalgún dos bandos contendentes, mostra o rostro máis escuro e abxecto da guerra, o dos mortos e os seus asasinos, o dos indefensos e os seus prepotentes violadores, o dos que padecen e o dos que gozan co padecimiento alleo.
(...) A sensibilidade de Goya ante estes acontecementos produciu non só a súa mellor serie de estampas, senón un monumental berro contra a violencia nas súas diferentes formas, que non recoñece xustificación algunha, e que grazas ao maxistral do seu tratamento técnico, formal e conceptual permite ao espectador contemplar imaxes inherentes a toda guerra.
(...) As obras de Goya de contido bélico non mostran aos heroes militares ou populares que loitaron contra os franceses, de todos coñecidos grazas ás publicacións e ás galerías de retratos gravados amplamente difundidos na España do seu tempo. Nin tan sequera preséntanos feitos concretos acaecidos en lugares determinados. Pola contra Goya móstranos, partindo de acontecementos reais, a esencia dos mesmos, a representación universal do heroísmo, a brutalidade, o fame, a desesperación, a destrución, pero sobre todo a morte. E todo iso protagonizado polo pobo anónimo, verdadeira víctima da guerra.
Texto de: José Manuel Mantilla. El libro de Los Desastre de la Guerra. Francisco de Goya. Madrid, 2007, Arlanza Ediciones.
Entradas
4 comentarios:
Hola acabo de encontrar un libro dedicado a la arquitectura en la provincia de la coruña,y estaba pensando que a lo mejor te gustaría echarle un vistazo.Si es asi avísame que te lo llevo a clase.
Grazas pero terás que dicirme antes de que libro se trata.
El libro trata de la arquitectura de la provincia de la coruña,los directores son: José Ramón Soraluce Blond y Xosé Fernández Fernández.El libro es azul
(EXCMA. Deputación Provincial de la Coruña)VOL.1
Xa o teño. Pero moitas grazas igualmente.
Publicar un comentario